8. แต่นางหาทราบไม่ว่าเราเป็นผู้ให้ข้าว เหล้าองุ่น และน้ำมันและได้ให้เงินและทองแก่นางซึ่งเขาใช้สำหรับพระบาอัล
9. เพราะฉะนั้นเราจะเรียกข้าวคืนตามกำหนดฤดูกาลและเรียกเหล้าองุ่นคืนตามฤดูและเราจะเรียกขนแกะและป่านของเราซึ่งให้เพื่อใช้ปกปิดกายเปลือยเปล่าของนางนั้นคืนเสีย
10. คราวนี้เราจะเผยความลามกของนางต่อหน้าคนรักของนางและไม่มีใครช่วยให้นางพ้นมือเราได้
11. เราจะให้ความร่าเริงของนางสิ้นสุดลงทั้งเทศกาลเลี้ยง เทศกาลขึ้นหนึ่งค่ำ วันสะบาโตและบรรดาเทศกาลทั้งสิ้นของนาง
12. เราจะให้เถาองุ่นและต้นมะเดื่อของนางร้างเปล่าที่นางคุยว่า‘นี่แหละเป็นสินจ้างของฉันซึ่งคนรักของฉันให้ฉัน’เราจะทำให้กลายเป็นป่าและสัตว์ป่าทุ่งจะกินเสีย
13. เราจะทำโทษนางเนื่องในวันเทศกาลเลี้ยงพระบาอัลเมื่อนางเผาเครื่องหอมบูชาพระนั้นแล้วก็แต่งกายของนางด้วยแหวนและทองรูปพรรณและติดตามบรรดาคนรักของนางไปและลืมเราเสีย พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ