9. ว่าพระเจ้าพอพระทัยที่จะขยี้ข้าว่าพระองค์จะใช้พระหัตถ์ของพระองค์อย่างเต็มที่ และตัดข้าออกเสีย
10. นี่จะเป็นการปลอบโยนใจของข้าข้าคงเต้นโลดแม้ในความเจ็บปวดจะขาดใจเพราะข้ามิได้ปฏิเสธพระวจนะขององค์ผู้บริสุทธิ์นั้น
11. ข้ามีกำลังอะไร ที่ข้าจะคอยและอะไรเป็นอวสานของข้าที่ข้าจะต้องอดทน
12. กำลังของข้าเป็นกำลังของหินหรือเนื้อของข้าเป็นเนื้อทองสัมฤทธิ์หรือ
13. ที่จริงข้าไม่มีความช่วยเหลือในตัวข้าเลยข้าจนปัญญาเสียแล้ว
14. “บุคคลผู้ใด หน่วงเหนี่ยวความกรุณาไว้จากเพื่อนก็ทอดทิ้งความยำเกรงองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์
15. พี่น้องของข้าทรยศอย่างห้วยอย่างห้วยที่น้ำไหลล้น
16. ซึ่งดำไปเหตุด้วยน้ำแข็งและที่หิมะซ่อนตัวอยู่ในนั้น
17. ในคิมหันต์มันก็หายไปเมื่อร้อน มันก็สูญไปจากที่ของมัน
18. หมู่คนเดินทางหันออกจากทางของเขาเขาขึ้นไปยังที่ร้างเปล่า และพินาศ
19. หมู่คนเดินทางของตำบลเทมามองดูคนเดินทางของเมืองเชบารอคอยหมู่คนเหล่านั้น
20. เพราะเขาทั้งหลายหวังใจ เขาจึงต้องผิดหวังเขามาถึงที่นั่นและต้องยุ่งใจ