เอ‌เส‌เคียล 6:12-14 ฉบับ1971 (TH1971)

12. ผู้​ที่​อยู่​ห่าง‍ไกล​ออก​ไป​จะ​ตาย​ด้วย​โรค​ระบาด ผู้​ที่​อยู่​ใกล้​ก็​จะ​ล้ม​ตาย​ด้วย​ดาบ​และ​ผู้​ที่​เหลือ อยู่​ยัง​ไม่​ตาย​จะ​ตาย​ด้วย​ความ​อด‍อยาก เรา​จะ​ให้​ความ​เกรี้ยว‍กราด​ของ​เรา​มี เหนือ​เขา​จน​กว่า​จะ​มอด​ลง​เช่น‍นี้​แหละ

13. และ​เจ้า​จะ​ทราบ​ว่า​เรา​คือ​พระ‍เจ้า เมื่อ​คน​ที่​ถูก​ฆ่า​นอน​อยู่​ท่าม‍กลาง​รูป‍เคา‌รพ ของ​เขา​รอบ​แท่น​บูชา​ของ​เขา บน​เนิน‍เขา​สูง​ทุก​แห่ง บน​ยอด‍เขา​ทั้ง‍สิ้น ที่​ใต้​ต้น‍ไม้​เขียว​ทุก​ต้น และ​ใต้​ต้น​ก่อ‍หลวง​ใบ‍ดก​ทุก​ต้น​ไม่​ว่า​ที่​ใดๆ ที่​เขา​ถวาย​กลิ่น​ที่​พึง‍ใจ​แก่​รูป‍เคา‌รพ​ทั้ง‍สิ้น​ของ​เขา

14. และ​เรา​จะ​ยื่น​มือ​ของ​เรา​ออก​ต่อ‍สู้​เขา และ​กระ‌ทำ​ให้​แผ่น‍ดิน​นั้น​ร้าง‍เปล่า​และ​ทิ้ง‍ร้าง ตลอด​ที่​อา‌ศัย​ทั้ง‍สิ้น​ของ​เขา คือ​ตั้ง‍แต่​ถิ่น​ทุร‌กัน‌ดาร​ถึง​ดิบ‌ลา แล้ว​เขา​จึง​จะ​รู้​ว่า เรา​คือ​พระ‍เจ้า”

เอ‌เส‌เคียล 6