18. และเมื่อชนชาติของเจ้ากล่าวแก่เจ้าว่า ‘ท่านจะไม่สำแดงให้เราทราบหรือว่า ไม้นี้หมายความว่ากระไร’
19. จงกล่าวแก่เขาว่า พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด เรากำลังจะเอาไม้ของโยเซฟ (ซึ่งอยู่ในมือของเอฟราอิม) และเผ่าอิสราเอลที่สังคมกับเขาและเราจะเอาไม้ ของยูดาห์มารวมเข้าด้วย และกระทำให้เป็นไม้อันเดียวกันเพื่อให้เป็นไม้อันเดียว ในมือของเรา
20. เมื่อไม้ซึ่งเจ้าเขียนไว้นั้นอยู่ในมือของเจ้าต่อหน้าต่อตาเขา
21. แล้วจงกล่าวแก่เขาว่า พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด เราจะนำคนอิสราเอลมาจากท่ามกลางประชาชาติ ซึ่งเขาได้เข้าไปอยู่ด้วยนั้น และจะรวบรวมเขามาจากทุกด้าน และนำเขามายังแผ่นดินของเขาเอง
22. และเราจะกระทำให้เขาเป็นประชาชาติเดียวในแผ่นดินนั้น ที่บนภูเขาทั้งหลายแห่งอิสราเอล และจะมีกษัตริย์แต่พระองค์เดียวปกครองอยู่เหนือเขาทั้งสิ้น เขาจะไม่เป็นสองประชาชาติอีกต่อไป และจะไม่แยกเป็นสองราชอาณาจักรอีกต่อไป
23. เขาจะไม่กระทำตัวให้เป็นมลทินด้วยรูปเคารพ และสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียนของเขา หรือด้วยการทรยศใดๆของเขาต่อไปอีก แต่เราจะช่วยเขาให้พ้นจากการกลับชั่วซึ่งเขากระทำบาปนั้น และจะชำระเขา และเขาจะเป็นประชากรของเรา และเราจะเป็นพระเจ้าของเขา
24. “ดาวิดผู้รับใช้ของเราจะเป็นกษัตริย์เหนือเขาทั้งหลาย และเขาทุกคนจะมีผู้เลี้ยงผู้เดียว เขาทั้งหลายจะดำเนินตามกฎหมายของเรา และรักษากฎเกณฑ์ของเราและกระทำตาม
25. เขาทั้งหลายจะอาศัยอยู่ในแผ่นดินซึ่งบรรพบุรุษ ของเจ้าอาศัยอยู่ ซึ่งเราได้ให้แก่ยาโคบผู้รับใช้ของเรา ตัวเขาและลูกหลานของเขาจะอาศัยอยู่ที่นั่นเป็นนิตย์ และดาวิดผู้รับใช้ของเราจะเป็นเจ้าของเขาเป็นนิตย์
26. เราจะกระทำพันธสัญญาสันติภาพกับเขา จะเป็นพันธสัญญานิรันดร์แก่เขา และเราจะอวยพรเขาและให้เขาทวีขึ้น และเราจะวางสถานนมัสการของเราไว้ท่ามกลางเขาเป็นนิตย์
27. ที่อยู่ของเราจะอยู่กับเขา เราจะเป็นพระเจ้าของเขาและเขาจะเป็นประชากรของเรา
28. แล้วประชาชาติทั้งหลายจะทราบว่าเราคือพระเจ้า กระทำให้อิสราเอลเป็นสุทธิพิเศษชาติ ในเมื่อสถานนมัสการของเราอยู่ท่ามกลางเขาเป็นนิตย์”