17. “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย เมื่อพงศ์พันธุ์อิสราเอลได้มาอาศัยอยู่ในแผ่นดินของตน เขากระทำให้แผ่นดินเป็นมลทินด้วยวิถีและการกระทำ ของเขา ความประพฤติของเขาที่มีต่อเราก็เหมือนมลทินอัน เกิดจากระดู
18. เพราะฉะนั้นเราจึงระบายความกริ้วของเราออกเหนือเขา ด้วยเรื่องโลหิตซึ่งเขาได้กระทำให้ตกบนแผ่นดิน ด้วยเรื่องรูปเคารพซึ่งเขากระทำให้แผ่นดินนั้นเป็นมลทิน
19. เราจึงให้เขากระจัดพลัดพรากไปท่ามกลางประชาชาติ และเขาถูกกระจายไปตามประเทศต่างๆ เราพิพากษาเขาตามวิถีและการกระทำของเขา
20. แต่เมื่อเขามายังบรรดาประชาชาติ เขาจะมาที่ไหนก็ตาม เขาได้กระทำให้นามบริสุทธิ์ของเรา สาธารณ์ซึ่งคนกล่าวขวัญถึงเขาว่า ‘คนเหล่านี้เป็นประชากรของพระเจ้า ถึงกระนั้นเขายังต้องออกไปจากแผ่นดินของพระองค์’
21. แต่เรายังเป็นห่วงนามบริสุทธิ์ของเรา ซึ่งพงศ์พันธุ์อิสราเอลกระทำให้สาธารณ์ ท่ามกลางประชาชาติซึ่งเขาตกไปอยู่นั้น
22. “เพราะฉะนั้นจงกล่าวแก่พงศ์พันธุ์อิสราเอล พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เรากำลังจะกระทำอยู่แล้ว ไม่ใช่เพื่อเห็นแก่เจ้า แต่เพราะเห็นแก่นามบริสุทธิ์ของเรา ซึ่งเจ้าได้กระทำให้สาธารณ์ท่ามกลาง ประชาชาติซึ่งเจ้าเข้าไปอยู่นั้น
23. และเราจะกระทำให้ความบริสุทธิ์แห่ง นามใหญ่ยิ่งของเราปรากฏคืนมา ซึ่งเป็นสาธารณ์อยู่ท่ามกลางประชาชาติ และซึ่งเจ้ากระทำให้สาธารณ์ท่ามกลางเขา และประชาชาติทั้งหลายจะทราบว่า เราคือพระเจ้า พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ เมื่อเราสำแดงความบริสุทธิ์ของเราท่ามกลางเจ้าต่อ หน้าต่อตาของเขาทั้งหลาย
24. เพราะว่าเราจะเอาเจ้าออกมาจากท่ามกลาง ประชาชาติและรวบรวมเจ้ามาจากทุกประเทศ และนำเจ้าเข้ามาในแผ่นดินของเจ้าเอง
25. เราจะเอาน้ำสะอาดพรมเจ้า และเจ้าจะสะอาดพ้นจากมลทินทั้งหลายของเจ้า และเราจะชำระเจ้าจากรูปเคารพทั้งหลายของเจ้า
26. เราจะให้ใจใหม่แก่เจ้าและเราจะบรรจุ จิตวิญญาณใหม่ไว้ในเจ้า เราจะนำใจหินออกไปเสียจากเนื้อของเจ้า และให้ใจเนื้อแก่เจ้า
27. และเราจะใส่วิญญาณของเราภายในเจ้า และกระทำให้เจ้าดำเนินตามกฎเกณฑ์ของเรา และให้รักษากฎหมายของเราและกระทำตาม
28. เจ้าจะอาศัยอยู่ในแผ่นดินซึ่งเราให้แก่บรรพบุรุษของเจ้า และเจ้าจะเป็นประชากรของเราและเราจะเป็น พระเจ้าของเจ้า
29. เราจะช่วยกู้เจ้าให้พ้นมลทินทั้งหลายของเจ้า และเราจะเรียกข้าวมา และกระทำให้อุดมสมบูรณ์ และจะไม่ให้เจ้าเกิดความอดอยากเลย