2. “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงมุ่งหน้าของเจ้าต่อสู้ภูเขาเสอีร์ และพยากรณ์ต่อมัน
3. และกล่าวแก่มันว่า พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด ภูเขาเสอีร์เอ๋ย เราเป็นปฏิปักษ์กับเจ้า และเราจะเหยียดมือของเราต่อสู้เจ้า และเราจะกระทำให้เจ้าร้างเปล่าและทิ้งร้าง
4. เราจะให้หัวเมืองของเจ้าถูกละทิ้งและ เจ้าจะเป็นที่ร้างเปล่า และเจ้าจะทราบว่าเราคือพระเจ้า
5. เพราะเจ้าพยาบาทอยู่เป็นนิตย์ และมอบประชาชนอิสราเอลให้ แก่ฤทธิ์ดาบในเวลาพิบัติของเขา ในเวลาแห่งการลงโทษครั้งสุดท้าย
6. พระเจ้าจึงตรัสว่า เพราะฉะนั้น เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด เราจะเตรียมเจ้าเพื่อรับโทษแห่งการให้โลหิตตก และโลหิตจะไล่ตามเจ้า เพราะเจ้ามีกรรมชั่วเรื่องโลหิต เพราะฉะนั้นโลหิตจึงไล่ตามเจ้าไป
7. เราจะกระทำภูเขาเสอีร์ให้ทิ้งร้างและร้างเปล่า และเราจะตัดผู้ที่ไปๆมาๆเสียจากมัน
8. ภูเขาของเจ้านั้น เราจะให้มีผู้ที่ถูกฆ่าเต็มไปหมด ผู้ที่ถูกฆ่าด้วยดาบจะล้มลงตามเนินเขาของเจ้า ตามหุบเขาของเจ้า และในห้วยทั้งสิ้นของเจ้า
9. เราจะกระทำเจ้าให้เป็นที่ร้างเปล่าเป็นนิตย์ และตามหัวเมืองของเจ้าจะไม่มีคนอาศัย แล้วเจ้าจะทราบว่าเราคือพระเจ้า