26. ปุโรหิตของเขาได้ละเมิดธรรมบัญญัติของเราและ ได้กระทำปวงสิ่งบริสุทธิ์ของเราให้มลทินไป สิ่งที่บริสุทธิ์และสิ่งที่สาธารณ์เขาก็ไม่แยกให้ต่างกัน เขามิได้สอนความแตกต่างระหว่างของที่มลทินและของสะอาด เขาไม่นำพาวันสะบาโตของเรา ดังนั้นแหละเราจึงหมดเกียรติท่ามกลางเขาทั้งหลาย
27. เจ้านายในท่ามกลางแผ่นดินเป็นเหมือนสุนัขป่าที่ฉีกเหยื่อ ทำให้โลหิตตก ทำลายชีวิตเพื่อจะเอากำไรที่อสัตย์
28. และผู้เผยพระวจนะของแผ่นดินนั้น ก็ฉาบด้วยปูนขาวให้เขาเห็นนิมิตเท็จ และให้คำทำนายมุสาแก่เขา โดยกล่าวว่า ‘พระเจ้าตรัสดังนี้’ ในเมื่อพระเจ้ามิได้ตรัสเลย
29. ราษฎรกระทำการบีบคั้นและกระทำโจรกรรม เออ เขาบีบบังคับคนยากจนและคนขัดสน และบีบคั้นผู้ที่อาศัยอยู่อย่างอยุติธรรม
30. และเราก็แสวงหาสักคนหนึ่งในพวกเขาซึ่งจะสร้าง กำแพงและยืนอยู่ในช่องโหว่ต่อหน้าเราเพื่อแผ่นดินนั้น เพื่อเราจะมิได้ทำลายมันเสีย แต่ก็หาไม่ได้สักคนเดียว
31. ฉะนั้นเราจึงเทความกริ้วของเราลงเหนือเขา เราได้เผาผลาญเขาด้วยเพลิงพิโรธของเรา เราจงลงทัณฑ์ตามการประพฤติของเขาเหนือ ศีรษะเขาพระเจ้าตรัสดังนี้แหละ”