12. บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงร้องไห้และคร่ำครวญเถิด เพราะเป็นเรื่องต่อสู้กับประชากรของเรา และต่อสู้กับบรรดาเจ้านายของอิสราเอล เขาถูกมอบไว้แก่ดาบพร้อมกับประชากรของเรา เพราะฉะนั้นจงตีที่โคนขาของเจ้าเถิด
13. เพราะมีการทดลอง และอะไรเล่าถ้าทัณฑกรนั้นที่ดูหมิ่นจะไม่มีอีก” พระเจ้าตรัสดังนี้
14. “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย เพราะฉะนั้นจงเผยพระวจนะเถิด จงตบมือและปล่อยให้ดาบลงมาสองครั้ง เออสามครั้ง คือดาบสำหรับคนเหล่านั้นที่จะถูกฆ่า เป็นดาบแห่งการฆาตกรรมอันใหญ่หลวง ซึ่งล้อมตัวพวกเขาทั้งหลายไว้
15. เพื่อว่าใจของเขาจะละลายและ เพื่อการสะดุดจะทวีคูณที่ประตูเมืองทั้งหมดของเขา เราจึงได้มอบดาบที่แวบวาบนั้นแล้ว เออ ทำเสียเหมือนอย่างกับฟ้าแลบ เขาขัดมันเพื่อจะเข่นฆ่า
16. รวมกันเข้ามา ไปทางขวาเรียงแถว แล้วไปทางซ้าย ไม่ว่าหน้าของเจ้ามุ่งไปทางไหน
17. เราจะตบมือของเราด้วย และเราจะระบายความโกรธของเราจนหมด เราคือพระเจ้าได้ลั่นวาจาแล้ว”
18. พระวจนะของพระเจ้ามายังข้าพเจ้าอีกว่า
19. “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงขีดทางไว้สองทางให้ดาบแห่งกษัตริย์บาบิโลนเข้ามา ทั้งสองทางให้ออกมาจากแผ่นดินเดียวกัน และจงทำป้ายบอกทาง จงทำไว้ที่หัวถนนที่เข้าไปหากรุง
20. ทำทางหนึ่งให้ดาบมายังรับบาห์แห่งคนอัมโมน และมายังยูดาห์และมายังเยรูซาเล็มเมืองที่มีกำแพง
21. เพราะว่ากษัตริย์บาบิโลนยืนอยู่ที่ทางแพร่งอยู่ที่หัวถนนสองถนน กำหนดหาคำทำนาย ท่านเขย่าลูกธนู และปรึกษาเทราฟีม ท่านมองดูที่ตับ
22. ในมือข้างขวา ท่านมีฉลากเยรูซาเล็ม เพื่อตั้งเครื่องทะลวง เพื่อจะให้อ้าปากในการฆ่า เพื่อส่งเสียงตะโกน เพื่อวางเครื่องทะลวงกำแพงเข้าที่ประตูเมืองเพื่อก่อเชิงเทิน และก่อกำแพงล้อม