31. เราจะให้เมืองของเจ้าเริศร้าง และจะกระทำให้สถานนมัสการของเจ้าว่างเปล่า และเราจะไม่ดมกลิ่นถวายของเจ้าที่พอใจ
32. และเราจะให้แผ่นดินของเจ้าร้างแล้ง จนศัตรูของเจ้าผู้จะมาอาศัยอยู่ในนั้นแปลกใจ
33. และเราจะให้พวกเจ้ากระจัดกระจายไป อยู่ในบรรดาประชาชาติ และเราจะให้ดาบออกจากฝักไล่ตามเจ้า และแผ่นดินของเจ้าจะเริศร้าง และเมืองของเจ้าจะว่างเปล่า
34. “เมื่อเจ้าต้องไปอยู่ในแผ่นดินของศัตรู แผ่นดินของเจ้าจะมีสะบาโตตราบเท่าเวลาที่ว่างเปล่าอยู่ แผ่นดินก็จะได้หยุดพัก และมีสะบาโต
35. ตราบใดที่แผ่นดินว่างเปล่าอยู่ก็จะได้หยุดพัก คือจะได้หยุดพักอย่างที่มิได้หยุดในสะบาโตขณะ เมื่อเจ้าอาศัยอยู่ในแผ่นดินนั้น
36. ส่วนพวกเจ้าทั้งหลายที่ยังเหลืออยู่ เราจะให้เขามีใจอ่อนแอในแผ่นดินของศัตรู จนเสียงใบไม้แห้งปลิวจะทำให้เขาหนี และเขาจะหนีเหมือนคนหนีจากดาบ และเขาจะล้มลงทั้งที่ไม่มีคนไล่ติดตาม
37. เขาจะสะดุดซึ่งกันและกัน เหมือนคนหนีดาบทั้งที่ไม่มีคนตามมา และเจ้าจะไม่มีกำลังต่อต้านศัตรูของเจ้า
38. เจ้าทั้งหลายจะล้มตายท่ามกลางบรรดา ประชาชาติและแผ่นดินของศัตรูของเจ้าจะกินเจ้าเสีย
39. ส่วนเจ้าทั้งหลายที่เหลืออยู่จะทรุดโทรมไปในแผ่นดิน ศัตรูของเจ้านั้นเพราะกรรมบาปของตน และเพราะกรรมบาปของบรรพบุรุษของตน เขาจะต้องทรุดโทรมไปอย่างบรรพบุรุษด้วย
40. “แต่ถ้าเขาทั้งหลายสารภาพกรรมบาปของเขา และกรรมบาปของบรรพบุรุษซึ่งเขาทั้งหลายกระทำ ผิดต่อเราด้วยความทรยศของเขานั้น และที่ได้ประพฤติขัดแย้งเรา
41. เราจึงดำเนินการขัดแย้งเขาทั้งหลาย และได้นำเขาเข้าแผ่นดินแห่งศัตรูของเขา ถ้าเมื่อนั้นจิตใจอันนอกรีตของเขาถ่อมลง แล้วและเขาได้แก้ไขในเรื่องกรรมบาปของเขาแล้ว
42. เราจึงจะระลึกถึงพันธสัญญาของเราซึ่งมีต่อ ยาโคบ และเราจะระลึกถึงพันธสัญญาของเราซึ่งมีต่อ อิสอัค และพันธสัญญาของเราต่อ อับราฮัม และเราจะระลึกถึงแผ่นดินนั้น
43. แต่เขายังต้องทิ้งแผ่นดินนั้นไว้ และแผ่นดินจะมีสะบาโตซึ่งได้ว่างอยู่ โดยไม่มีพวกเขาทั้งหลายอาศัย เขาทั้งหลายจึงได้รับโทษที่ได้กระทำผิด ด้วยเรื่องเบื่อหน่ายกฎหมายของเรา และจิตใจของเขาเกลียดชังกฎเกณฑ์ของเรา
44. ถึงเพียงนั้นก็ดีเมื่อเขาทั้งหลายอยู่ใน แผ่นดินศัตรูของเขา เราจะไม่เบื่อหน่ายเขา เราจะไม่เกลียดชังเขาถึงกับจะทำลายเขาเสีย ให้หมดทีเดียว และทำลายพันธสัญญาซึ่งมีกับเขาเสียเพราะเรา คือพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเขา
45. เพราะเห็นแก่เขา เราจะรำลึกถึงพันธสัญญาซึ่งมีต่อบรรพบุรุษของเขา ผู้ซึ่งเราได้พาเขาออกมาจากแผ่นดินอียิปต์ ต่อหน้าบรรดาประชาชาติ เพื่อเราจะได้เป็นพระเจ้าของเขา เราคือพระเจ้า”
46. สิ่งเหล่านี้เป็นกฎเกณฑ์และกฎหมายและบทบัญญัติ ซึ่งพระเจ้าทรงกระทำไว้ระหว่างพระองค์กับ ชนชาติอิสราเอลบนภูเขาซีนายโดยโมเสส