3. จงกล่าวแก่เขาว่า ‘ถ้าคนหนึ่งคนใดในพงศ์พันธุ์ของเจ้าตลอดชั่ว ชาติพันธุ์เข้าใกล้ของบริสุทธิ์ซึ่งคนอิสราเอลถวายแด่พระเจ้า ขณะที่เขามีมลทินอยู่จะต้องอเปหิคนนั้นออกไป ให้พ้นหน้าเรา เราคือพระเจ้า
4. อย่าให้เชื้อสายอาโรนคนใดที่เป็นโรคเรื้อนหรือมี สิ่งไหลออกมารับประทานของบริสุทธิ์ ให้รอจนกว่าเขาสะอาดแล้วก่อน ผู้ใดแตะต้องสิ่งที่มลทิน โดยแตะต้องศพหรือผู้ที่มีน้ำกามไหลออก
5. ผู้ใดที่แตะต้องสิ่งเลื้อยคลาน ซึ่งกระทำให้เขามลทิน หรือแตะต้องคนซึ่งอาจทำให้เขามลทิน ไม่ว่าจะเป็นมลทินชนิดใด
6. บุคคลผู้แตะต้องสิ่งเหล่านี้ ต้องมลทินไปจนถึงเวลาเย็น และจะรับประทานสิ่งบริสุทธิ์ไม่ได้ นอกจากเขาจะอาบน้ำชำระตัวเสียก่อน
7. เมื่อดวงอาทิตย์ตกเขาก็สะอาด ภายหลังเขาจึงรับประทานสิ่งบริสุทธิ์ได้ เพราะสิ่งเหล่านั้นเป็นอาหารของเขา
8. สิ่งใดที่ตายเอง หรือถูกสัตว์กัดตาย อย่ารับประทาน เขาจะเป็นมลทินด้วยสิ่งเหล่านี้ เราคือพระเจ้า’
9. เพราะฉะนั้นเขาทั้งหลายต้องรักษาคำบัญชาของเรา เกลือกว่าเขาจะต้องรับโทษเพราะสิ่งนั้น และจะต้องตายเมื่อเขากระทำสิ่งนั้นให้เป็นมลทิน เราคือพระเจ้า ผู้ที่ตั้งเขาไว้ให้บริสุทธิ์
10. “อย่าให้คนภายนอกรับประทานสิ่งบริสุทธิ์ ผู้ที่มาอาศัยอยู่กับปุโรหิตหรือลูกจ้างอย่าให้รับประทานสิ่งบริสุทธิ์นั้น
11. แต่ถ้าปุโรหิตคนหนึ่งซื้อทาสมาด้วยเงินเป็นทรัพย์ของตน ทาสนั้นจะรับประทานก็ได้ และผู้ที่เกิดในครัวเรือนของปุโรหิตรับประทานอาหารนั้นได้
12. ถ้าบุตรสาวของปุโรหิตไปแต่งงานกับคนภายนอก เธอก็รับประทานสิ่งบริสุทธิ์นั้นไม่ได้
13. ถ้าบุตรสาวของปุโรหิตเป็นแม่ม่ายหรือแม่ร้าง และไม่มีบุตร และกลับมาอยู่ที่เรือนของบิดาอย่างเมื่อเธอยังสาว เธอรับประทานอาหารของบิดาได้ แต่คนภายนอก รับประทานไม่ได้