1. ประชาชนเบนยามินเอ๋ย จงหนีไปเพื่อความปลอดภัยจากกลางกรุงเยรูซาเล็มจงเป่าเขาสัตว์ในเมืองเทโคอาและยกสัญญาณขึ้นไว้บนเบธฮักเคเรมเพราะเหตุร้ายโผล่ออกมาจากทิศเหนือคือการทำลายอย่างใหญ่หลวง
2. เราจะทำลายสาวสวยและแบบบางคือบุตรีของศิโยนเสีย
3. ผู้เลี้ยงแกะพร้อมกับฝูงแกะจะมาสู้เธอเขาจะตั้งเต็นท์ไว้รอบเธอต่างก็จะหากินอยู่ในที่ของมัน
4. “จงเตรียมทำสงครามกับเธอลุกขึ้น ให้เราโจมตีเวลาเที่ยงวัน”“วิบัติแก่พวกเรา เพราะว่ากลางวันคล้อยเสียแล้วเงาของเวลาเย็นก็ยาวออกไป”
5. “ลุกขึ้น ให้เราเข้าตีเวลากลางคืนและทำลายบรรดาวังของเธอเสีย”
6. เพราะพระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้ว่า“จงโค่นต้นไม้ของเธอลงจงก่อเชิงเทินไว้สู้กรุงเยรูซาเล็มนี่แหละนครที่ต้องถูกทำโทษภายในเธอไม่มีอะไรนอกจากการบีบบังคับ
7. บ่อน้ำยังน้ำเย็นให้มีอยู่เสมอฉันใดเธอก็ยังความอธรรมให้เกิดขึ้นเรื่อยๆฉันนั้นได้ยินถึงความทารุณและการทำลายมีภายในเธอความเจ็บปวดและความบาดเจ็บก็ปรากฏต่อเราเสมอ
8. กรุงเยรูซาเล็มเอ๋ย จงรับคำตักเตือนเถิดเกรงว่าเราจะพรากรักจากเจ้าไปเสียเกรงว่าเราจะกระทำเจ้าให้เป็นที่เริศร้างเป็นแผ่นดินปราศจากคนอาศัย”
9. พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้ว่า “เขาทั้งหลายจะกวาดชนอิสราเอลชนที่เหลืออยู่นั้นเสียให้เกลี้ยงอย่างเล็มเถาองุ่นเหมือนคนเก็บผลองุ่นเอามือเก็บผลตามกิ่งของมันอีกคำรบหนึ่ง”
10. ข้าพเจ้าควรจะพูดและให้คำตักเตือนแก่ผู้ใดดีนะเพื่อเขาจะได้เชื่อฟังดูเถิด หูของเขาตันเสียแล้วเขาฟังไม่ได้ดูเถิด พระวจนะของพระเจ้าเป็นสิ่งที่เขาดูแคลนเขาไม่พอใจฟัง