19. ดูเถิด เราจะกระทำให้เขาทั้งหลาย หนีไปจากมันอย่างฉับพลัน เหมือนอย่างสิงห์ขึ้นมาจากดงลุ่มแม่น้ำ จอร์แดนโจนเข้าใส่คอกแกะที่แข็งแรง และเราจะแต่งตั้งผู้ที่เราเลือกสรรไว้เหนือมัน ใครเป็นอย่างเราเล่า ใครจะนัดเราเล่า ผู้เลี้ยงแกะคนใดจะทนยืนอยู่ต่อหน้าเราได้
20. เพราะฉะนั้น จงฟังแผนงานซึ่งพระเจ้าทรง กระทำไว้ต่อสู้เมืองเอโดม และบรรดาพระประสงค์ซึ่ง พระองค์ได้ดำริขึ้นต่อสู้ชาวเมืองเทมาน คือถึงตัวเล็กๆที่อยู่ในฝูงก็ต้องถูกลากเอาไป แน่ละคอกของเขานั้นจะครั่นคร้ามเพราะเคราะห์กรรมของตน
21. แผ่นดินโลกจะสั่นสะเทือนเพราะเสียงที่มันล้ม เสียงคร่ำครวญของเขาจะได้ยินถึงทะเลแดง
22. ดูเถิด ผู้หนึ่งจะเหาะขึ้นและโฉบลงเหมือนนกอินทรี และกางปีกของมันออกสู้โบสราห์ และจิตใจของนักรบแห่งเอโดมใน วันนั้นจะเป็นเหมือนจิตใจของหญิงปวดท้องคลอดบุตร”
23. เกี่ยวด้วยเรื่องเมืองดามัสกัส“เมืองฮามัท และเมืองอารปัดได้ขายหน้าเพราะเขาทั้งหลายได้ยินข่าวร้ายเขาก็กลัวลาน เขาก็ทุรนทุรายเหมือนทะเลซึ่งสงบลงไม่ได้
24. เมืองดามัสกัสก็อ่อนเพลียแล้วเขาหันหนีและความกลัวจนตัวสั่นจับเขาไว้ความแสนระทมและความเศร้ายึดเขาไว้อย่างผู้หญิงกำลังคลอดบุตร
25. เมืองที่มีชื่อเสียงนั้นถูกทอดทิ้งแล้วหนอคือเมืองที่เต็มด้วยความชื่นบานนั่นน่ะ
26. เพราะฉะนั้นคนหนุ่มๆของเมืองนั้นจะล้มลงตามลานเมืองและบรรดาทหารของเมืองนั้นจะถูกทำลายในวันนั้น พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้แหละ
27. และเราจะก่อไฟขึ้นในกำแพงเมืองดามัสกัสและไฟนั้นจะกินพระราชวังของเบนฮาดัดเสีย”
28. เกี่ยวด้วยเรื่องเผ่าเคดาร์และราชอาณาจักรฮาโซร์ ซึ่งเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลนโจมตีพระเจ้าตรัสดังนี้ว่าจงลุกขึ้น รุดเข้าไปสู้เผ่าเคดาร์จงทำลายประชาชนแห่งตะวันออกเสีย
29. เต็นท์และฝูงแพะแกะของเขาจะถูกริบเสียทั้งม่านและข้าวของทั้งสิ้นของเขาอูฐของเขาจะถูกนำเอาไปจากเขาและคนจะร้องแก่เขาว่า ‘ความสยดสยองทุกด้าน’
30. พระเจ้าตรัสว่า ชาวเมืองฮาโซร์เอ๋ยหนีเถิด จงสัญจรไปไกลไปอาศัยในที่ลึกเพราะเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลนได้ดำริแผนงานต่อสู้เจ้าและก่อตั้งความประสงค์ไว้สู้เจ้า
31. พระเจ้าตรัสว่า “จงลุกขึ้นรุดหน้าไปสู้ประชาชาติหนึ่งที่อยู่สบายซึ่งอาศัยอยู่อย่างมั่นคงไม่มีประตูเมืองและไม่มีดาลประตูอยู่แต่ลำพัง
32. อูฐของเขาทั้งหลายจะกลายเป็นของที่ปล้นมาได้และฝูงโคของเขาจะเป็นของที่ริบมาพระเจ้าตรัสว่า เราจะกระจายเขาไปทุกทิศลมคือเขาที่โกนผมจอนหูของเขาและเราจะนำภัยพิบัติมาจากทุกด้านของเขา
33. เมืองฮาโซร์จะเป็นที่อาศัยของหมาป่าเป็นที่ทิ้งร้างอยู่เป็นนิตย์ไม่มีใครจะพำนักที่นั่นไม่มีมนุษย์คนใดจะอาศัยในนั้น”
34. พระวจนะของพระเจ้า ซึ่งมายังเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะเกี่ยวด้วยเรื่องเมืองเอลาม ในตอนต้นรัชกาลเศเดคียาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์