18. อย่างเมื่อเมืองโสโดม และเมืองโกโมราห์และหัวเมืองใกล้เคียง ของมันถูกทำลายพระเจ้าตรัส ไม่มีใครจะพำนักอยู่ที่นั่น ไม่มีใครจะอาศัยในเมืองนั้น
19. ดูเถิด เราจะกระทำให้เขาทั้งหลาย หนีไปจากมันอย่างฉับพลัน เหมือนอย่างสิงห์ขึ้นมาจากดงลุ่มแม่น้ำ จอร์แดนโจนเข้าใส่คอกแกะที่แข็งแรง และเราจะแต่งตั้งผู้ที่เราเลือกสรรไว้เหนือมัน ใครเป็นอย่างเราเล่า ใครจะนัดเราเล่า ผู้เลี้ยงแกะคนใดจะทนยืนอยู่ต่อหน้าเราได้
20. เพราะฉะนั้น จงฟังแผนงานซึ่งพระเจ้าทรง กระทำไว้ต่อสู้เมืองเอโดม และบรรดาพระประสงค์ซึ่ง พระองค์ได้ดำริขึ้นต่อสู้ชาวเมืองเทมาน คือถึงตัวเล็กๆที่อยู่ในฝูงก็ต้องถูกลากเอาไป แน่ละคอกของเขานั้นจะครั่นคร้ามเพราะเคราะห์กรรมของตน
21. แผ่นดินโลกจะสั่นสะเทือนเพราะเสียงที่มันล้ม เสียงคร่ำครวญของเขาจะได้ยินถึงทะเลแดง
22. ดูเถิด ผู้หนึ่งจะเหาะขึ้นและโฉบลงเหมือนนกอินทรี และกางปีกของมันออกสู้โบสราห์ และจิตใจของนักรบแห่งเอโดมใน วันนั้นจะเป็นเหมือนจิตใจของหญิงปวดท้องคลอดบุตร”
23. เกี่ยวด้วยเรื่องเมืองดามัสกัส“เมืองฮามัท และเมืองอารปัดได้ขายหน้าเพราะเขาทั้งหลายได้ยินข่าวร้ายเขาก็กลัวลาน เขาก็ทุรนทุรายเหมือนทะเลซึ่งสงบลงไม่ได้
24. เมืองดามัสกัสก็อ่อนเพลียแล้วเขาหันหนีและความกลัวจนตัวสั่นจับเขาไว้ความแสนระทมและความเศร้ายึดเขาไว้อย่างผู้หญิงกำลังคลอดบุตร
25. เมืองที่มีชื่อเสียงนั้นถูกทอดทิ้งแล้วหนอคือเมืองที่เต็มด้วยความชื่นบานนั่นน่ะ
26. เพราะฉะนั้นคนหนุ่มๆของเมืองนั้นจะล้มลงตามลานเมืองและบรรดาทหารของเมืองนั้นจะถูกทำลายในวันนั้น พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้แหละ