24. และเคริโอทและโบสราห์ และหัวเมืองทั้งสิ้นของแผ่นดินโมอับ ทั้งไกลและใกล้
25. พระเจ้าตรัสว่า ศักดิ์ของโมอับถูกตัดออกแล้ว และแขนของมันก็หักไป
26. “จงทำให้เขามึนเมา เพราะว่าเขาได้พองตัวขึ้นต่อพระเจ้า เพราะฉะนั้นโมอับจะต้องกลิ้งเกลือกอยู่ในอาเจียนของตัว และเขาจะถูกเยาะเย้ยด้วย
27. อิสราเอลไม่ถูกเจ้าเยาะเย้ยหรือ ไปพบเขาท่ามกลางโจรหรือ เมื่อเจ้าพูดถึงเขา เจ้าจึงสั่นศีรษะ
28. “ชาวเมืองโมอับเอ๋ย จงออกเสียจากหัวเมืองไปอาศัยอยู่ในหินจงเป็นเหมือนนกพิราบซึ่งทำรังอยู่ที่ข้างปากซอก
29. เราได้ยินถึงความเห่อเหิมของโมอับเขาเห่อเหิมมากได้ยินถึงความยโส ความเห่อเหิมของเขา และความจองหองของเขาและถึงความยกตนข่มท่านในใจของเขา
30. พระเจ้าตรัสว่า เรารู้ความโอหังของเขาความโอ้อวดของเขาเป็นความเท็จการกระทำทั้งหลายของเขาก็ไม่เป็นความจริง
31. เพราะฉะนั้น เราจึงคร่ำครวญเพื่อโมอับเราร้องร่ำไรเพื่อโมอับทั้งมวลเราโอดครวญเพื่อคนของคีร์เฮเรส
32. เถาองุ่นแห่งสิบมาห์เอ๋ยเราร้องไห้เพื่อเจ้ามากกว่าเพื่อยาเซอร์กิ่งทั้งหลายของเจ้ายื่นข้ามทะเลจนถึงยาเซอร์ผู้ทำลายได้โจมตีผลไม้ฤดูร้อนและการเก็บองุ่นของเจ้า
33. ความยินดีและความชื่นบานได้ถูกกวาดออกไปเสียจากเรือกสวนไร่นาและแผ่นดินของโมอับเราได้กระทำให้เหล้าองุ่นหยุดไหลจากบ่อย่ำองุ่นไม่มีคนย่ำด้วยเสียงโห่ร้องเพราะความชื่นบานเสียงโห่ร้องนั้นไม่ใช่เสียงโห่ร้องแห่งความชื่นบาน
34. “เมืองเฮชโบนและเมืองเอเลอาเลห์ได้ร้องร่ำไร เขาทั้งหลายส่งเสียงร้องไกลถึงเมืองยาฮาสจากโศอาร์ ถึงโฮโรนาอิม และเอกลัทเชลีชิยาห์เพราะน้ำทั้งหลายแห่ง นิมริมก็ร้างเปล่าด้วย
35. พระเจ้าตรัสว่า เราจะนำอวสานมาสู่ผู้ที่ถวายเครื่องบูชาในปูชนียสถานสูง และเผาเครื่องหอมถวายพระของเขาในโมอับ
36. เพราะฉะนั้น ใจของเราจึงโอดครวญเพื่อโมอับเหมือนอย่างปี่ และใจของเราโอดครวญเหมือนปี่เพื่อคนเมืองคีร์เฮเรส เพราะฉะนั้น ทรัพย์สมบัติที่เขาได้มาก็ได้พินาศ
37. “ทุกศีรษะก็ถูกโกนและทุกเคราก็ถูกตัด บนมือทั้งปวงก็มีรอยเชือดเฉือน และมีผ้ากระสอบที่บั้นเอว
38. บนหลังคาเรือนทั้งสิ้นของโมอับและตามบรรดาลานเมือง มีแต่เสียงโอดครวญทั่วไป เพราะเราทุบโมอับเหมือนเราทุบภาชนะที่เราไม่ต้องการ พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
39. โมอับแตกแล้วหนอ เขาทั้งหลายคร่ำครวญจริงๆหนอ โมอับหันหลังกลับด้วยความอับอายแล้วหนอ ดังนั้นแหละโมอับได้กลายเป็นที่เยาะเย้ย และเป็นที่หวาดเสียวแก่บรรดาผู้ที่อยู่ล้อมรอบเขา”