2. ไม่มีการสรรเสริญโมอับอีกแล้วในเมืองเฮชโบนนั้นเขาปองร้ายเข้าต่อสู้กับโมอับว่า‘มาเถอะ ให้เราตัดมันออกเสียอย่าให้เป็นประชาชาติ’เมืองมัดเมนเอ๋ย เจ้าก็จะถูกกระทำให้เงียบเหมือนกันดาบจะไล่ติดเจ้าไป
3. “ฟังซิ มีเสียงร้องมาแต่โฮโรนาอิมว่า‘การล้างเปล่าและการทำลายอย่างใหญ่หลวง’
4. เมืองโมอับถูกทำลายเสียแล้วได้ยินเสียงร้องให้ช่วยจนถึงเมืองโศอาร์
5. เพราะเขาทั้งหลายขึ้นไปร้องไห้ที่ทางขึ้นเมืองลูฮีทเพราะเขาได้ยินเสียงร้องไห้เพราะการทำลายที่ทางลงจากเมืองโฮโรนาอิม
6. หนีเถิด เอาตัวรอดเถิดจะเป็นเหมือนลาป่าที่ในถิ่นทุรกันดาร
7. เพราะว่าเจ้าได้วางใจ ในที่กำบังเข้มแข็งและในทรัพย์สมบัติของเจ้าเจ้าจะต้องถูกยึดด้วยและพระเคโมชจะต้องถูกกวาดไปเป็นเชลยพร้อมกับปุโรหิตและเจ้านายของเขา
8. ผู้ทำลายจะมาเหนือเมืองทุกเมืองและไม่มีเมืองใดจะรอดพ้นไปได้ที่ลุ่มจะต้องพินาศและที่ราบจะต้องถูกทำลายดังที่พระเจ้าทรงลั่นพระวาจาไว้
9. “จงให้ปีกแก่โมอับเพื่อว่ามันจะบินไปเสียหัวเมืองของมันจะกลายเป็นที่ถูกสาปไม่มีคนอาศัยอยู่ในนั้นเลย
10. “ผู้ใดกระทำงานของพระเจ้าอย่างอืดอาด ผู้นั้นก็ถูกสาป ผู้ที่กันไม่ให้ดาบของตนกระทำให้โลหิตตก ผู้นั้นจะถูกสาป
11. “โมอับสบายตั้งแต่หนุ่มๆมาและได้ตกตะกอนมันไม่ได้ถูกถ่ายออกจากภาชนะนี้ไปภาชนะนั้นหรือต้องถูกกวาดไปเป็นเชลยดังนั้น รสจึงยังอยู่ในนั้นและกลิ่นก็ไม่เปลี่ยนแปลง
12. พระเจ้าตรัสว่า “เพราะฉะนั้น ดูเถิด วันเวลาจะมาถึง เมื่อเราจะส่งผู้ถ่ายเทมาให้เขาเพื่อถ่ายเทเขา และเทภาชนะของเขาให้เกลี้ยง และทุบไหของเขาให้แตกเป็นชิ้นๆ
13. แล้วโมอับก็จะได้อายเพราะพระเคโมช อย่างที่ประชาอิสราเอลได้อายเพราะเบธเอล อันเป็นที่วางใจของเขา
14. “เจ้าว่าอย่างไรได้ว่า‘เราเป็นพวกวีรชนและทแกล้วทหาร’
15. ผู้ทำลายเมืองโมอับและหัวเมืองของมันมาถึงแล้วและคนหนุ่มๆที่เก่งที่สุดของเมืองก็ลงไปสู่การถูกฆ่าพระบรมมหากษัตริย์ผู้ทรงพระนามว่า พระเยโฮวาห์จอมโยธาตรัสดังนี้แหละ
16. ภัยพิบัติของโมอับอยู่ใกล้แค่คืบแล้วและความทุกข์ใจของเขาก็เร่งก้าวเข้ามา
17. บรรดาท่านที่อยู่รอบเขาจงเสียใจด้วยเขาเถิดทั้งคนที่รู้จักชื่อเขาด้วยจงกล่าวว่า ‘ไม้ธารพระกรอันทรงฤทธิ์หักเสียแล้วคือคทาอันรุ่งโรจน์นั้น’
18. ชาวเมืองดีโบนเอ๋ยจงลงมาจากศักดิ์ศรีของเจ้าและนั่งบนดินที่แตกระแหงเพราะผู้ทำลายโมอับได้มาสู้กับเจ้าเขาได้ทำลายที่กำบังเข้มแข็งของเจ้าแล้ว