21. “สำหรับเครื่องหอมที่ท่านได้เผาถวายในหัวเมืองยูดาห์ และในถนนหนทางกรุงเยรูซาเล็ม ทั้งตัวท่านบรรพบุรุษของท่าน บรรดาพระราชาและเจ้านายของท่านและราษฎร พระเจ้ามิได้ทรงจดจำไว้ดอกหรือ พระองค์ไม่ได้ ทรงนึกถึงหรือ
22. พระเจ้าจะทรงทนต่อการกระทำอันชั่วร้ายของท่าน และการอันน่าเกลียดซึ่งท่านได้กระทำนั้นต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว เพราะฉะนั้น แผ่นดินของท่านจึงได้กลายเป็นที่ร้างเปล่าและที่ทิ้งร้าง และเป็นที่สาปแช่ง ปราศจากคนอาศัยดังทุกวันนี้
23. เพราะว่าท่านได้เผาเครื่องหอม และเพราะว่าท่านได้กระทำบาปต่อพระเจ้า และไม่เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระเจ้า หรือดำเนินตามพระธรรมของพระองค์ตามกฎหมายของพระองค์ และตามพระโอวาทของพระองค์ โทษนี้จึงได้ตกแก่ท่าน ดังทุกวันนี้”
24. เยเรมีย์ได้กล่าวแก่ประชาชนทั้งสิ้นและแก่ พวกผู้หญิงทั้งสิ้นว่า “บรรดาท่านทั้งหลายแห่งยูดาห์ผู้อยู่ในแผ่นดินอียิปต์ จงฟังพระวจนะของพระเจ้า
25. พระเจ้าจอมโยธา พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า ตัวเจ้าและภรรยาของเจ้าได้ยืนยันด้วยปากของเจ้าทั้งหลายเอง และได้กระทำด้วยมือของเจ้าทั้งหลายให้สำเร็จ กล่าวว่า ‘เราจะแก้บนของเราซึ่งเราได้บนไว้แน่นอน คือเผาเครื่องหอมถวายราชินีแห่งฟ้าสวรรค์ และเทเครื่องดื่มถวายแก่พระนางเจ้า’ แล้วก็ดำรงการบนของเจ้าและแก้บนของเจ้า
26. เพราะฉะนั้นบรรดาเจ้าทั้งหลายแห่งยูดาห์ ผู้อยู่ในแผ่นดินอียิปต์ จงฟังพระวจนะของพระเจ้า พระเจ้าตรัสว่า ดูเถิด เราได้ปฏิญาณโดยชื่อใหญ่ยิ่งของเราว่า ปากของคนใดแห่งยูดาห์ตลอดทั่วแผ่นดินอียิปต์จะไม่ออก ชื่อของเรา โดยกล่าวว่า ‘พระเยโฮวาห์เจ้าทรงพระชนม์อยู่ตราบใด’