11. “เพราะฉะนั้น พระเจ้าจอมโยธาพระเจ้าอิสราเอล จึงตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด เราจะมุ่งหน้าของเราต่อสู้เจ้าหมายลงโทษ จะตัดยูดาห์ออกเสียให้สิ้น
12. เราจะเอาชนยูดาห์ที่เหลืออยู่ ผู้ซึ่งมุ่งหน้ามาที่แผ่นดินอียิปต์เพื่อจะอาศัยอยู่นั้น และเขาทั้งหลายจะถูกผลาญเสียหมด เขาจะล้มลงในแผ่นดินอียิปต์ เขาจะถูกผลาญด้วยดาบ และด้วยการกันดารอาหาร ตั้งแต่คนเล็กน้อยที่สุดจนถึงคนใหญ่โตที่สุด เขาทั้งหลายจะตายด้วยดาบและด้วยการกันดารอาหาร และเขาจะกลายเป็นคำสาป เป็นที่น่าหวาดเสียว เป็นคำแช่งและเป็นขี้ปาก
13. เราจะต้องลงโทษคนเหล่านั้น ผู้อาศัยอยู่ในแผ่นดินอียิปต์ ดังที่เราลงโทษกรุงเยรูซาเล็มด้วยดาบ ด้วยการกันดารอาหาร และด้วยโรคระบาด
14. จนคนยูดาห์ที่เหลืออยู่ ผู้ซึ่งมาอาศัยในแผ่นดินอียิปต์นั้นจะไม่รอดพ้น หรือเหลือกลับไปยังแผ่นดินยูดาห์ ที่ซึ่งเขาปรารถนาจะกลับไปอาศัยอยู่ เพราะว่าเขาจะไม่ได้กลับไป นอกจากผู้ลี้ภัยบางคน”
15. แล้วบรรดาผู้ชาย ผู้รู้ว่าภรรยาของตัวได้ถวายเครื่องหอมแก่พระอื่น และบรรดาผู้หญิงที่ยืนอยู่ใกล้เป็นที่ชุมนุมใหญ่ คือบรรดาประชาชนผู้อาศัยในปัทโรส ในแผ่นดินอียิปต์ได้ตอบเยเรมีย์ว่า
16. “สำหรับถ้อยคำซึ่งท่านได้บอกแก่เรา ในพระนามของพระเจ้านั้น เราจะไม่ฟังท่าน
17. แต่เราจะกระทำทุกสิ่งที่เราได้บนไว้ คือเผาเครื่องหอมถวายเจ้าแม่แห่งฟ้าสวรรค์ และเทเครื่องดื่มถวายแก่พระนางเจ้า ดังที่เราได้กระทำ ทั้งพวกเราและบรรพบุรุษของเรา บรรดากษัตริย์และ เจ้านายของเรา ในหัวเมืองยูดาห์และในถนนหนทางกรุงเยรูซาเล็ม ทำอย่างนั้นแล้วเราจึงมีอาหารบริบูรณ์และอยู่เย็นเป็นสุข และไม่เห็นเคราะห์ร้ายอย่างใด
18. ตั้งแต่เรางดการเผาเครื่องหอมแห่งเจ้าฟ้าสวรรค์ และเทเครื่องดื่มถวายแก่พระนางเจ้า เราก็ขัดสนทุกอย่าง และถูกผลาญด้วยดาบและด้วยการกันดารอาหาร”
19. และพวกผู้หญิงกล่าวว่า “เมื่อเราเผาเครื่องหอมถวายเจ้าแม่แห่งเจ้าฟ้าสวรรค์ และเทเครื่องดื่มถวายแก่พระนางเจ้า ที่เราได้ทำขนมพิมพ์รูปพระนางเจ้าถวาย และที่ได้เทเครื่องดื่มถวายแก่พระนางเจ้านั้น เรากระทำนอกเหนือความเห็นชอบของสามีของเราหรือ”
20. แล้วเยเรมีย์ได้ตอบบรรดาประชาชน ทั้งพวกผู้ชายและผู้หญิง คือประชาชนทั้งปวงผู้ให้คำตอบแก่ท่านว่า
21. “สำหรับเครื่องหอมที่ท่านได้เผาถวายในหัวเมืองยูดาห์ และในถนนหนทางกรุงเยรูซาเล็ม ทั้งตัวท่านบรรพบุรุษของท่าน บรรดาพระราชาและเจ้านายของท่านและราษฎร พระเจ้ามิได้ทรงจดจำไว้ดอกหรือ พระองค์ไม่ได้ ทรงนึกถึงหรือ
22. พระเจ้าจะทรงทนต่อการกระทำอันชั่วร้ายของท่าน และการอันน่าเกลียดซึ่งท่านได้กระทำนั้นต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว เพราะฉะนั้น แผ่นดินของท่านจึงได้กลายเป็นที่ร้างเปล่าและที่ทิ้งร้าง และเป็นที่สาปแช่ง ปราศจากคนอาศัยดังทุกวันนี้
23. เพราะว่าท่านได้เผาเครื่องหอม และเพราะว่าท่านได้กระทำบาปต่อพระเจ้า และไม่เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระเจ้า หรือดำเนินตามพระธรรมของพระองค์ตามกฎหมายของพระองค์ และตามพระโอวาทของพระองค์ โทษนี้จึงได้ตกแก่ท่าน ดังทุกวันนี้”
24. เยเรมีย์ได้กล่าวแก่ประชาชนทั้งสิ้นและแก่ พวกผู้หญิงทั้งสิ้นว่า “บรรดาท่านทั้งหลายแห่งยูดาห์ผู้อยู่ในแผ่นดินอียิปต์ จงฟังพระวจนะของพระเจ้า
25. พระเจ้าจอมโยธา พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า ตัวเจ้าและภรรยาของเจ้าได้ยืนยันด้วยปากของเจ้าทั้งหลายเอง และได้กระทำด้วยมือของเจ้าทั้งหลายให้สำเร็จ กล่าวว่า ‘เราจะแก้บนของเราซึ่งเราได้บนไว้แน่นอน คือเผาเครื่องหอมถวายราชินีแห่งฟ้าสวรรค์ และเทเครื่องดื่มถวายแก่พระนางเจ้า’ แล้วก็ดำรงการบนของเจ้าและแก้บนของเจ้า
26. เพราะฉะนั้นบรรดาเจ้าทั้งหลายแห่งยูดาห์ ผู้อยู่ในแผ่นดินอียิปต์ จงฟังพระวจนะของพระเจ้า พระเจ้าตรัสว่า ดูเถิด เราได้ปฏิญาณโดยชื่อใหญ่ยิ่งของเราว่า ปากของคนใดแห่งยูดาห์ตลอดทั่วแผ่นดินอียิปต์จะไม่ออก ชื่อของเรา โดยกล่าวว่า ‘พระเยโฮวาห์เจ้าทรงพระชนม์อยู่ตราบใด’
27. ดูเถิด เราคอยดูอยู่เพื่อให้ลงโทษ มิใช่ความดี ชนยูดาห์ทั้งสิ้นผู้อยู่ในแผ่นดินอียิปต์จะถูกผลาญเสียด้วยดาบ และด้วยการกันดารอาหาร จนกว่าจะถึงที่สุดของเขา