23. ชาวเมืองเลบานอนเอ๋ยที่สร้างรังอยู่ท่ามกลางไม้สนสีดาร์เจ้าจะคร่ำครวญสักเท่าใดเมื่อความเจ็บปวดมาเหนือเจ้าอย่างความเจ็บปวดของหญิงที่คลอดบุตร”
24. “พระเจ้าตรัสว่า เรามีชีวิตอยู่ตราบใด แม้ว่าโคนิยาห์ราชบุตร ของเยโฮยาคิม กษัตริย์แห่งยูดาห์เป็นแหวนตราอยู่ที่มือขวาของเรา ถึงกระนั้นเราจะถอดออกเสีย
25. และมอบเจ้าไว้ในมือของคน เหล่านั้นที่แสวงหาชีวิตของเจ้า ในมือของคนเหล่านั้นซึ่งพวกเจ้ากลัว คือว่าในมือของเนบูคัดเนสซาร์พระราชา แห่งบาบิโลนและในมือของคนเคลเดีย
26. เราจะเหวี่ยงเจ้าและมารดาผู้คลอดเจ้า ไปยังอีกประเทศหนึ่ง ที่ซึ่งเจ้ามิได้เกิดที่นั่นและเจ้าจะตายที่นั่น
27. แต่แผ่นดินซึ่งเขาอาลัยอยากจะกลับนั้น เขาจะไม่ได้กลับไปสู่ได้”
28. โคนิยาห์ชายผู้นี้เป็นหม้อที่ถูกดูหมิ่นและแตกหรือเป็นภาชนะที่ไม่มีใครชอบหรือทำไมตัวเขาและลูกของเขาจึงถูกเหวี่ยงและถูกโยนเข้าในแผ่นดินซึ่งเขาทั้งหลายไม่รู้จัก
29. โอ้แผ่นดิน แผ่นดิน แผ่นดินเอ๋ยจงฟังพระวจนะของพระเจ้า
30. พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า“จงเขียนลงว่าชายคนนี้ไม่มีบุตรเป็นชายซึ่งไม่มีความสำเร็จในชั่วชีวิตของเขาเพราะไม่มีลูกของเขาสักคนหนึ่งที่จะสำเร็จในการประทับบนพระที่นั่งของดาวิดและปกครองในยูดาห์อีก”