20. เต็นท์ของข้าพเจ้าก็ถูกทำลายและเชือกของข้าพเจ้าก็ขาดสิ้นลูกๆของข้าพเจ้าจากข้าพเจ้าไปหมดและไม่มีเขาอีกแล้วไม่มีผู้หนึ่งผู้ใดที่จะกางเต็นท์ให้ข้าพเจ้าอีกและแขวนม่านของข้าพเจ้าให้
21. เพราะว่าผู้เลี้ยงแกะก็บัดซบและไม่ได้ทูลถามพระเจ้าเพราะฉะนั้นเขาจึงมิได้จำเริญขึ้นและฝูงแกะของเขาก็กระจัดกระจายไป
22. จงฟังซิ นั่นเป็นเสียงลือ ดูเถิด มาถึงแล้วเสียงโกลาหลยิ่งใหญ่จากแดนเหนือมากระทำให้หัวเมืองยูดาห์เป็นที่เริศร้างให้เป็นที่อยู่ของหมาป่า
23. ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์ทราบแล้วว่าทางของมนุษย์ไม่อยู่ที่ตัวเขาคือไม่อยู่ที่มนุษย์ผู้ซึ่งดำเนินไป ที่จะนำฝีก้าวของตนเอง
24. ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงโปรดตีสอนข้าพระองค์เพียงตามขนาดมิใช่ด้วยความกริ้วของพระองค์ เกรงว่าพระองค์จะทรงนำข้าพระองค์มาถึงความสูญเปล่า
25. ขอพระองค์ทรงเทพระพิโรธของพระองค์เหนือเหล่าประชาชาติที่ไม่รู้จักพระองค์และเหนือบรรดาตระกูลผู้ไม่ออกพระนามของพระองค์เพราะเขาทั้งหลายได้เผาผลาญยาโคบเขาได้กินท่านเสียและเผาผลาญท่านเสียและกระทำที่อาศัยของท่านให้ถูกทิ้งร้าง