17. เจ้าทั้งหลายที่อาศัยอยู่ภายใต้การถูกล้อมเอ๋ยจงเก็บข้าวของจากพื้นดิน
18. เพราะพระเจ้าตรัสดังนี้ว่า“ดูเถิด เราจะเหวี่ยงชาวแผ่นดินออกไปเสียณ เวลานี้และเราจะนำความทุกข์ใจมาถึงเขาเพื่อให้เขารู้สึก”
19. วิบัติแก่ข้าพเจ้า เพราะความเจ็บปวดของข้าพเจ้า11บาดแผลของข้าพเจ้าก็ร้ายหนักแต่ข้าพเจ้าเคยว่า “แท้จริงนี่เป็นความทุกข์ใจและข้าพเจ้าจะต้องทนเอา”
20. เต็นท์ของข้าพเจ้าก็ถูกทำลายและเชือกของข้าพเจ้าก็ขาดสิ้นลูกๆของข้าพเจ้าจากข้าพเจ้าไปหมดและไม่มีเขาอีกแล้วไม่มีผู้หนึ่งผู้ใดที่จะกางเต็นท์ให้ข้าพเจ้าอีกและแขวนม่านของข้าพเจ้าให้
21. เพราะว่าผู้เลี้ยงแกะก็บัดซบและไม่ได้ทูลถามพระเจ้าเพราะฉะนั้นเขาจึงมิได้จำเริญขึ้นและฝูงแกะของเขาก็กระจัดกระจายไป
22. จงฟังซิ นั่นเป็นเสียงลือ ดูเถิด มาถึงแล้วเสียงโกลาหลยิ่งใหญ่จากแดนเหนือมากระทำให้หัวเมืองยูดาห์เป็นที่เริศร้างให้เป็นที่อยู่ของหมาป่า
23. ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์ทราบแล้วว่าทางของมนุษย์ไม่อยู่ที่ตัวเขาคือไม่อยู่ที่มนุษย์ผู้ซึ่งดำเนินไป ที่จะนำฝีก้าวของตนเอง
24. ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงโปรดตีสอนข้าพระองค์เพียงตามขนาดมิใช่ด้วยความกริ้วของพระองค์ เกรงว่าพระองค์จะทรงนำข้าพระองค์มาถึงความสูญเปล่า
25. ขอพระองค์ทรงเทพระพิโรธของพระองค์เหนือเหล่าประชาชาติที่ไม่รู้จักพระองค์และเหนือบรรดาตระกูลผู้ไม่ออกพระนามของพระองค์เพราะเขาทั้งหลายได้เผาผลาญยาโคบเขาได้กินท่านเสียและเผาผลาญท่านเสียและกระทำที่อาศัยของท่านให้ถูกทิ้งร้าง