3. พระเจ้าเสด็จจากเทมานองค์บริสุทธิ์เสด็จจากภูเขาปารานสง่าราศีของพระองค์คลุมทั่วฟ้าสวรรค์และโลกก็เต็มด้วยคำสรรเสริญพระองค์
4. ความผ่องใสของพระองค์ดังแสงสว่างมีลำแสงแวบมาจากพระหัตถ์ของพระองค์พระองค์ทรงกำบังฤทธานุภาพของพระองค์เสียที่นั่น
5. โรคระบาดเดินนำหน้าพระองค์ภัยพิบัติมาชิดตามหลังพระองค์
6. พระองค์ประทับยืนและทรงวัดพิภพพระองค์ทอดพระเนตรและทรงเขย่าประชาชาติแล้วภูเขานิรันดร์กาลก็กระจัดกระจายและเนินเขาอันอยู่เนืองนิตย์ก็ยุบต่ำลงการเสด็จของพระองค์ก็เป็นดังดั้งเดิม
7. ข้าพเจ้าได้เห็นเต็นท์ของคนคูชันอยู่ในสภาพทุกข์ใจและม่านแห่งแผ่นดินมีเดียนหวั่นไหว
8. ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงพระพิโรธต่อแม่น้ำหรือพระองค์ทรงกริ้วต่อแม่น้ำหรือหรือว่าพระองค์ทรงโกรธทะเลเมื่อพระองค์เสด็จทรงม้าเมื่อทรงรถรบแห่งความมีชัย
9. พระองค์ทรงดึงแล่งคันธนูออกเสียแล้วทรงบรรจุลูกธนูไว้ในสายของมันพระองค์ทรงแยกพิภพด้วยแม่น้ำ
10. บรรดาภูเขาเห็นพระองค์ก็บิดเบี้ยวไปกระแสน้ำที่ดุเดือดก็กวาดผ่านไปมหาสมุทรก็ส่งเสียงมันยกมือของมันขึ้นเบื้องสูง