10. จงกระทำให้จิตใจของชนชาตินี้มึนงงและให้หูทั้งหลายของเขาหนักและปิดตาของเขาทั้งหลายเสียเกรงว่าเขาจะเห็นด้วยตาของเขาและได้ยินด้วยหูของเขาและเข้าใจด้วยจิตใจของเขาและหันกลับมาได้รับการรักษาให้หาย”
11. แล้วข้าพเจ้าว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า นานสักเท่าใด” และพระองค์ตรัสว่า“จนหัวเมืองทั้งหลายถูกทิ้งร้างไม่มีชาวเมืองและเรือนไม่มีคนและแผ่นดินก็ร้างเปล่าอย่างสิ้นเชิง
12. และพระเจ้าทรงกวาดคนออกไปไกลและที่ที่ทอดทิ้งก็มีมากอยู่ท่ามกลางแผ่นดินนั้น
13. และแม้ว่ามีเหลืออยู่ในนั้นสักหนึ่งในสิบก็จะถูกเผาไฟอีกเหมือนต้นสนหรือต้นก่อหลวงซึ่งเหลืออยู่แต่ตอเมื่อถูกโค่น”ตอของมันเป็นพันธุ์บริสุทธิ์