13. เมื่อเจ้าร้องออกมาก็ให้สิ่งที่เจ้าสะสมไว้ช่วยกู้เจ้าซีลมจะพัดมันไปเสียเพียงลมหายใจจะหอบมันออกไปแต่ผู้ที่ลี้ภัยอยู่ในเราจะได้แผ่นดินนั้นเป็นกรรมสิทธิ์และจะได้ภูเขาบริสุทธิ์ของเราเป็นมรดก
14. และจะมีเสียงว่า“พูนดิน พูนดินขึ้น และจงเตรียมทางรื้อถอนอุปสรรคเสียจากทางของชนชาติของเรา”
15. องค์ผู้สูงเด่น คือผู้อยู่ในนิรันดร์กาลผู้ทรงพระนามว่าบริสุทธิ์ ตรัสดังนี้ว่า“เราอยู่ในที่ที่สูงและบริสุทธิ์และอยู่กับผู้ที่มีจิตใจสำนึกผิดและถ่อมเพื่อจะรื้อฟื้นจิตใจของผู้ใจถ่อมและรื้อฟื้นใจของผู้สำนึกผิด
16. เพราะเราจะไม่ต่อสู้แย้งอยู่เป็นนิตย์หรือโกรธอยู่เสมอเพราะจิตวิญญาณออกมาจากเราและเราได้สร้างลมปราณ
17. เราโกรธเพราะความบาปผิดแห่งความโลภของเขาเราตีเขา เราซ่อนตัวและโกรธแต่เขายังหันกลับเดินตามชอบใจของเขาอยู่
18. เราได้เห็นวิธีการของเขาแล้ว แต่เราจะรักษาเขาให้หายเราจะนำเขาและสนองเขาด้วยการเล้าโลมและสร้างผลของริมฝีปากให้ผู้ไว้ทุกข์เขา
19. พระเจ้าตรัสว่า สันติภาพ สันติภาพแก่คนไกลและคนใกล้และเราจะรักษาเขาให้หาย
20. แต่คนอธรรมนั้นเหมือนทะเลที่กำเริบเพราะมันนิ่งอยู่ไม่ได้และน้ำของมันก็กวนตมและเลนขึ้นมา