15. เพราะเราคือพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้าผู้กวนทะเลและคลื่นก็คะนองพระนามของพระองค์คือพระเยโฮวาห์จอมโยธา
16. และเราได้ใส่ถ้อยคำของเราในปากของเจ้าและซ่อนเจ้าไว้ในร่มมือของเราซึ่งขึงฟ้าสวรรค์และวางรากฐานของแผ่นดินโลกและกล่าวแก่ศิโยนว่า ‘เจ้าเป็นชนชาติของเรา’ ”
17. โอ เยรูซาเล็มเอ๋ย จงปลุกตัวเอง จงปลุกตัวเองจงยืนขึ้นเถิดเจ้าผู้ได้ดื่มจากพระหัตถ์ของพระเจ้าซึ่งจอกแห่งพระพิโรธของพระองค์ผู้ได้ดื่มถึงตะกอนซึ่งขันแห่งความโซเซ
18. ในบรรดาบุตรชายที่นางคลอดมาก็ไม่มีผู้ใดนำนางในบรรดาบุตรชายที่นางชุบเลี้ยงมาก็ไม่มีใครจูงนาง
19. สองสิ่งนี้ได้เกิดขึ้นแก่เจ้าผู้ใดเล่าจะปลอบโยนเจ้าคือการล้างผลาญและการทำลาย การกันดารอาหารและดาบผู้ใดจะเล้าโลมเจ้า
20. บุตรชายของเจ้าสลบไปแล้วเขานอนอยู่ที่ทุกหัวถนนเหมือนโครำขาวติดข่ายเขาทั้งหลายโชกโชนด้วยพระพิโรธของพระเจ้าและการขนาบของพระเจ้าของเจ้า