21. คือชนชาติที่เราปั้นเพื่อเราเองเพื่อเขาจะถวายสรรเสริญเรา
22. “โอ ยาโคบเอ๋ย ถึงกระนั้นก็ไม่ใช่เราที่เจ้าเรียกหาโอ อิสราเอลเอ๋ย เจ้าไม่เหน็ดเหนื่อยเพื่อเราเสียเลย
23. เจ้ามิได้นำแพะแกะของเจ้ามาเป็นเครื่องเผาบูชาแก่เราหรือให้เกียรติเราด้วยเครื่องสักการบูชาของเจ้าเรามิได้ให้เป็นภาระแก่เจ้าด้วยเรื่องเครื่องบูชาหรือให้เจ้าเหน็ดเหนื่อยด้วยเรื่องกำยาน
24. เจ้ามิได้เอาเงินซื้ออ้อยให้เราหรือให้เราพอใจด้วยไขมันของเครื่องสักการบูชาของเจ้าแต่เจ้าได้ให้เราเป็นภาระด้วยเรื่องบาปของเจ้าเจ้าให้เราเหน็ดเหนื่อยด้วยเรื่องความบาปผิดของเจ้า
25. “เรา เราคือพระองค์นั้นผู้ลบล้างความทรยศของเจ้าด้วยเห็นแก่เราเองและเราจะไม่จดจำบรรดาบาปของเจ้าไว้
26. จงฟื้นความให้เราฟัง ให้เรามาโต้ด้วยกันเจ้าจงให้การมา เพื่อจะพิสูจน์ว่าเจ้าถูก
27. บิดาเดิมของเจ้าทำบาปและทนายของเจ้าได้ทรยศต่อเรา
28. ฉะนั้น เราจึงถอดเจ้านายแห่งสถานศักดิ์สิทธิ์เสียเรามอบยาโคบให้ถูกทำลายถึงที่สุดและอิสราเอลให้แก่การกล่าวหยาบช้า