13. พระเจ้าทรงเข้าประทับสู้ความพระองค์ประทับยืนพิพากษาชนชาติของพระองค์
14. พระเจ้าทรงเข้าพิพากษาพวกผู้ใหญ่และเจ้านายชนชาติของพระองค์“เจ้าทั้งหลายนี่แหละซึ่งได้กลืนกินสวนองุ่นเสียของที่ริบมาจากคนจนก็อยู่ในเรือนของเจ้า
15. ซึ่งเจ้าได้บีบคั้นชนชาติของเราและได้บดบี้หน้าของคนจนนั้น เจ้าหมายความว่ากระไร” พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้แหละ
16. พระเจ้าตรัสว่าเพราะธิดาทั้งหลายของศิโยนนั้นก็ผยองและเดินคอยืดคอยาวตาของเขาชม้อยชม้ายเดินกระตุ้งกระติ้งขยับเท้าให้มีเสียงกรุ๋งกริ๋ง
17. พระเจ้าจะทรงให้เป็นชันนะตุที่ศีรษะของบรรดาธิดาของศิโยนและพระองค์จะทรงกระทำให้หน้าผากของเขาทั้งหลายโล้นไป