3. มงกุฎอันโอ่อ่าของคนขี้เมาแห่งเอฟราอิมจะถูกเหยียบอยู่ใต้เท้า
4. และดอกไม้ที่กำลังร่วงโรยแห่งความงามอันรุ่งโรจน์ของเขาซึ่งอยู่บนยอดเขาในที่ลุ่มอันอุดมจะเป็นเหมือนมะเดื่อที่แรกสุกก่อนฤดูร้อนเมื่อคนเห็นเข้าก็กินมันเสียพอถึงมือเขาเท่านั้น
5. ในวันนั้น พระเจ้าจอมโยธา จะเป็นมงกุฎศักดิ์ศรีและเป็นมกุฎแห่งความงามแก่คนที่เหลืออยู่แห่งชนชาติของพระองค์
6. และเป็นอานุภาพแห่งความยุติธรรมแก่เขาผู้นั่งพิพากษาและเป็นกำลังของผู้เหล่านั้นผู้หันการสงครามกลับเสียที่ประตูเมือง
7. เขาเหล่านี้ซมซานไปด้วยเหล้าองุ่นเหมือนกันและโซเซไปด้วยเมรัยปุโรหิตและผู้เผยพระวจนะก็ซมซานไปด้วยเมรัยเขาทั้งหลายมึนตื้อไปด้วยเหล้าองุ่นเขาโซเซไปด้วยเมรัยเขาเห็นผิดไปเขาสะดุดในการให้คำพิพากษา
8. เพราะสำรับทุกสำรับก็มีอาเจียนเต็มไม่มีที่ใดที่ไม่สกปรก
9. “เขาจะสอนความรู้ให้แก่ใครเขาจะบรรยายข่าวแก่ผู้ใดให้แก่คนเหล่านั้นที่หย่านมหรือหรือให้แก่คนเอามาจากอก
10. เพราะเป็นกฎซ้อนกฎ กฎซ้อนกฎบรรทัดซ้อนบรรทัด บรรทัดซ้อนบรรทัดที่นี่นิด ที่นั่นหน่อย”
11. เปล่า แต่พระองค์จะตรัสกับชนชาตินี้โดยต่างภาษา และด้วยปากของคนต่างด้าว
12. คือแก่บรรดาผู้ที่พระองค์ตรัสว่า“นี่คือการหยุดพักจงให้การหยุดพักแก่คนเหน็ดเหนื่อยและนี่คือการพักผ่อน”ถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่ฟัง
13. เพราะฉะนั้น พระวจนะของพระเจ้าจึงเป็นอย่างนี้แก่เขาเป็นกฎซ้อนกฎ กฎซ้อนกฎเป็นบรรทัดซ้อนบรรทัด บรรทัดซ้อนบรรทัดที่นี่นิด ที่นั่นหน่อยเพื่อเขาจะไปและถอยหลังและจะแตก และจะติดบ่วงและจะถูกจับไป
14. เพราะฉะนั้น เจ้าทั้งหลายคนมักเยาะเย้ยเอ๋ย จงฟังพระวจนะของพระเจ้าคือเจ้าผู้ปกครองชนชาตินี้ในเยรูซาเล็ม
15. เพราะเจ้าทั้งหลายได้กล่าวแล้วว่า “เราได้กระทำพันธสัญญาไว้กับความตายและเราทำความตกลงไว้กับแดนคนตายเมื่อภัยพิบัติอันท่วมท้นผ่านไปจะไม่มาถึงเราเพราะเราทำให้ความเท็จเป็นที่ลี้ภัยของเราและเราได้กำบังอยู่ในความมุสา”
16. เพราะฉะนั้น พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า“ดูเถิด เราวางศิลาไว้ในศิโยนเพื่อเป็นรากฐานคือศิลาที่ทดสอบแล้วเป็นศิลามุมเอกอย่างประเสริฐ เป็นรากฐานอันมั่นคง‘เขาผู้นั้นที่วางใจจะไม่รีบร้อน’
17. และเราจะกระทำความยุติธรรมให้เป็นเชือกวัดและความชอบธรรมให้เป็นลูกดิ่งและลูกเห็บจะกวาดเอาความเท็จอันเป็นที่ลี้ภัยไปเสียและน้ำจะท่วมท้นที่กำบัง”