2. จงชูอาณัติสัญญาขึ้นบนภูเขาหัวโล้นจงร้องเรียกเขาทั้งหลายจงโบกมือให้เขาเข้าไปในประตูเมืองของเจ้านาย
3. ตัวเราเองได้บัญชาแก่ผู้ที่เลือกสรรของเราได้เกณฑ์ชายฉกรรจ์ของเราให้จัดการตามความโกรธของเราคือผู้ที่เต้นโลดอย่างภูมิใจของเรา
4. ฟังซิ เสียงอึงอลบนภูเขาดั่งเสียงมวลชนมหึมาฟังซี เสียงอึงคะนึงของราชอาณาจักรทั้งหลายของบรรดาประชาชาติที่รวมเข้าด้วยกันพระเจ้าจอมโยธากำลังระดมพลเพื่อสงคราม
5. เขาทั้งหลายมาจากแผ่นดินอันไกลจากสุดปลายฟ้าสวรรค์พระเจ้าและอาวุธแห่งพระพิโรธของพระองค์เพื่อจะทำลายแผ่นดินโลก11 ทั้งสิ้น
6. จงพิลาปร่ำไห้ซิ เพราะวันแห่งพระเจ้ามาใกล้แล้ววันนั้นจะมา เป็นการทำลาย จากองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์
7. เพราะฉะนั้น ทุกๆมือก็จะอ่อนเปลี้ยและจิตใจของทุกคนก็จะละลายไป
8. และเขาทั้งหลายจะตกใจกลัวความเจ็บและความปวดจะเกาะเขาเขาจะทุรนทุรายดั่งหญิงกำลังคลอดบุตรเขาจะมองตากันอย่างตกตะลึงหน้าของเขาแดงเป็นแสงไฟ
9. ดูเถิด วันของพระเจ้าจะมาดุร้ายด้วยความพิโรธและความโกรธอันเกรี้ยวกราดที่จะกระทำให้แผ่นดินโลก12เป็นที่ร้างเปล่าและเพื่อจะทำลายคนบาปของโลกเสียจากโลก
10. เพราะดวงดาวแห่งฟ้าสวรรค์ และหมู่ดาวในนั้นจะไม่ทอแสงของมันดวงอาทิตย์ก็จะมืดเมื่อเวลาขึ้นและดวงจันทร์จะไม่ส่องแสงของมัน
11. เราจะลงโทษโลกเพราะความชั่วร้ายและคนอธรรมเพราะความบาปผิดของเขาเราจะกระทำให้ความเย่อหยิ่งของคนจองหองสิ้นสุดและปราบความยโสของคนโหดร้าย
12. เราจะกระทำให้หาคนยากเสียยิ่งกว่าหาทองคำนพคุณและหามนุษย์ได้ยากยิ่งกว่าหาทองคำแห่งโอฟีร์
13. เพราะฉะนั้น เราจะกระทำให้ฟ้าสวรรค์สั่นสะเทือนและแผ่นดินโลกจะสะท้านพลัดจากที่ของมันโดยพระพิโรธของพระเจ้าจอมโยธาในวันแห่งความโกรธอันเกรี้ยวกราดของพระองค์
14. คนทุกคนจะหันเข้าสู่ชนชาติของตนเองและคนทุกคนจะหนีไปยังแผ่นดินของตนเองดั่งละมั่งที่ถูกล่าหรือเหมือนแกะที่ไม่มีผู้รวมฝูง