21. เมืองที่ซื่อสัตย์กลายเป็นแพศยาเสียแล้วหนอคือเธอที่เคยเปี่ยมด้วยความยุติธรรมความชอบธรรมเคยพำนักอยู่ในเธอแต่เดี๋ยวนี้ผู้กระทำฆาตกรรมพำนักอยู่
22. เงินของเจ้าได้กลายเป็นขี้เงินไปแล้วเหล้าองุ่นของเจ้าปนน้ำแล้ว
23. เจ้านายของเจ้าเป็นพวกกบฏและเป็นเพื่อนของโจรทุกคนรักสินบนและวิ่งตามของกำนัลเขามิได้ป้องกันให้ลูกกำพร้าพ่อและคดีของหญิงม่ายก็ไม่มาถึงเขา
24. ฉะนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าคือพระเจ้าจอมโยธาผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ของอิสราเอลตรัสว่า“ดูเถิด เราจะระบายความโกรธของเราเหนือศัตรูของเราและแก้แค้นข้าศึกของเราเสียเอง
25. เราจะหันมือของเรามาสู้เจ้าและจะถลุงไล่ขี้แร่ของเจ้าออกเสียอย่างกับล้างด้วยน้ำด่างและเอาของเจือปนของเจ้าออกให้หมด
26. และเราจะคืนผู้พิพากษาของเจ้าให้ดังเดิมและคืนที่ปรึกษาของเจ้าอย่างกับตอนแรกภายหลัง เขาจะเรียกเจ้าว่านครแห่งความชอบธรรมนครซื่อสัตย์”
27. ศิโยนจะรับการไถ่ด้วยความยุติธรรมและบรรดาคนในนครที่กลับใจจะรับการไถ่ด้วยความชอบธรรม
28. แต่พวกกบฏและพวกคนบาปจะถูกทำลายด้วยกันและบรรดาคนเหล่านั้นที่ละทิ้งพระเจ้าจะถูกล้างผลาญ
29. เพราะเจ้าจะละอายเรื่องต้นก่อหลวงที่เจ้าปรารถนานั้นและเจ้าจะหน้าแดงเรื่องสวนซึ่งเจ้าเลือก
30. เพราะเจ้าจะเป็นเหมือนต้นก่อหลวงที่ใบเหี่ยวแห้งและเหมือนสวนที่ขาดน้ำ
31. และผู้ที่แข็งแรงจะกลายเป็นใยป่านและกิจการของเขาเป็นประกายไฟและทั้งสองจะไหม้เสียด้วยกันไม่มีผู้ใดดับได้