4. ดาน และนัฟทาลี กาด และอาเชอร์
5. คนทั้งปวงที่เป็นเชื้อสายของยาโคบรวมเจ็ดสิบคนด้วยกัน ส่วนโยเซฟนั้นอยู่ที่ประเทศอียิปต์แล้ว
6. ต่อมาโยเซฟกับพี่ชายและน้องชายทั้ง บรรดาคนสมัยนั้นถึงแก่ความตายหมด
7. ฝ่ายเชื้อสายอิสราเอลมีบุตรหลานมากและเพิ่มจำนวนขึ้นมาก พวกเขาทวีมากขึ้น และมีกำลังมากทีเดียว แพร่หลายไปจนเต็มเมืองนั้น
8. มีกษัตริย์องค์ใหม่ขึ้นครองราชสมบัติในประเทศอียิปต์ พระองค์มิได้ทรงรู้จักกับโยเซฟ
9. พระองค์ทรงประกาศแก่ชนชาติของพระองค์ว่า “ดูเถิด คนอิสราเอลมีมากเกินไป และมีกำลังยิ่งกว่าเราอีก
10. มาเถิด ให้เราหาอุบายปราบพวกนี้ มิฉะนั้นเขาจะทวีมากขึ้น แล้วถ้าเกิดสงครามขึ้นเมื่อใด ชนชาตินี้จะสมทบกับพวกข้าศึกของเราสู้รบกับเรา แล้วจะยกออกไปจากอาณาจักร”
11. เหตุฉะนั้นเขาจึงตั้งนายงาน เกณฑ์ให้คนอิสราเอลทำการงานตรากตรำ และเขาทั้งหลายสร้างหัวเมืองเก็บราชสมบัติของฟาโรห์คือ เมืองปิธม และเมืองราอัมเสส
12. แต่ยิ่งถูกเบียดเบียนมากเท่าไร ชนชาติอิสราเอลก็ยิ่งทวีมากขึ้น และยิ่งแพร่หลายออกไป ชาวอียิปต์ก็ครั่นคร้ามต่อ ชนชาติอิสราเอล
13. จึงบังคับชนชาติอิสราเอลให้ทำงานหนัก
14. ทำให้ชีวิตของเขาขมขื่น เพราะงานหนักที่เขากระทำนั้น เช่นทำปูนสอ ทำอิฐและทำงานต่างๆที่ทุ่งนา เขาถูกบังคับให้ทำงานหนักทุกชนิด
15. ฝ่ายกษัตริย์อียิปต์ทรงรับสั่งนางผดุงครรภ์ชาวฮีบรูคนหนึ่ง ชื่อชิฟราห์อีกคนหนึ่งชื่อปูอาห์
16. ว่า “เมื่อเจ้าไปทำการคลอดให้แก่หญิงฮีบรูเห็นเด็กคลอด ถ้าเป็นเด็กชายก็ให้ฆ่าเสีย ถ้าเป็นเด็กหญิงก็ให้ไว้ชีวิต”
17. แต่นางผดุงครรภ์ยำเกรงพระเจ้า จึงมิได้ทำตามพระบัญชาของกษัตริย์อียิปต์ ปล่อยให้บุตรชายรอดชีวิต