สุภา‌ษิต 7:14-23 ฉบับ1971 (TH1971)

14. “ฉัน​จำ​ต้อง​ถวาย​เครื่อง‍สัก‌การ​บูชาและ​วัน‍นี้​ฉัน​ได้​แก้‍บน​แล้ว

15. ฉัน​จึง​ออก​มา​หา​เธอเสาะ​เธอ และ​ฉัน​พบ​เธอ​แล้ว

16. ฉัน​ได้​ประ‌ดับ​เตียง​ของ​ฉัน​ด้วย​ผ้า​คลุมเป็น​ผ้า​ลินิน​อียิปต์​สี​ต่างๆ

17. ฉัน​ได้​อบ​ที่‍นอน​ของ​ฉัน​ด้วย​มด​ยอบกฤษ‌ณา และ​อบ‍เชย

18. มา​เถอะ ให้​เรา​มา​อิ่ม​ด้วย​ความ​รัก​จน​รุ่ง‍เช้าให้​เรา​ทำ​ตัว​ของ​เรา​ให้​ปีติ‍ยินดี​ด้วย​ความ​รัก

19. เพราะ​ผัว​ของ​ฉัน​ไม่​อยู่​บ้านเขา​ไป​ทาง​ไกล

20. เขา​เอา​เงิน​ไป​ถุง​หนึ่งพอ​วัน‍เพ็ญ​เขา​จึง​กลับ​มา”

21. นาง​หว่าน​ล้อม​ด้วย​วา‌จา​โอ้‍โลมนาง​บัง‍คับ​เขา​ด้วย​คำ‍พูด​พะเน้า​พะนอ

22. เขา​ก็​ติด‍ตาม​นาง​ไป​ทันทีอย่าง​วัว​ตัว‍ผู้​ไป​สู่​การ​ฆ่าหรือ​อย่าง​กวาง​ติด​แน่น

23. จน​ลูก‍ธนู​ปัก​เข้า​ไป​ถึง​ตับอย่าง​นก​รน​เข้า​ไป​หา​บ่วงเขา​หา​ทราบ​ไม่​ว่า นี่​มี​ค่า​ถึง​ชีวิต

สุภา‌ษิต 7