1. บุตรชายของเราเอ๋ย จงตั้งใจต่อปัญญาของเราจงเอียงหูของเจ้าฟังความเข้าใจของเรา
2. เพื่อเจ้าจะรักษาความเฉลียวฉลาดไว้และริมฝีปากของเจ้าจะระแวดระวังความรู้
3. เพราะริมฝีปากของหญิงชั่วนั้นก็หยาดน้ำผึ้งออกมาและคำพูดของนางก็ลื่นยิ่งกว่าน้ำมัน
4. แต่ในที่สุด นางขมขื่นยิ่งกว่าบอระเพ็ดและคมอย่างดาบสองคม
5. เท้าของนางก้าวลงไปสู่ความตายย่างเท้าของนางติดตามวิถีสู่แดนผู้ตาย
6. นางไม่สนใจในวิถีแห่งชีวิตทางของนางวนเวียนไป และนางหารู้ไม่
7. บุตรชายเอ๋ย บัดนี้จงฟังเราและอย่าพรากจากถ้อยคำแห่งปากของเรา
8. จงหลีกทางของเจ้าให้ไกลจากนางอย่าไปใกล้ประตูเรือนของนาง
9. เกรงว่าเจ้าจะให้เกียรติของเจ้าแก่คนอื่นและให้ปีเดือนของเจ้าแก่คนไร้เมตตา
10. เกรงว่าแขกแปลกหน้าจะกินกำลังของเจ้าจนอิ่มและแรงงานของเจ้าตกไปในเรือนของคนต่างด้าว
11. และถึงบั้นปลายชีวิตของเจ้า เจ้าครวญครางเมื่อเนื้อและกายของเจ้าถูกล้างผลาญ
12. และเจ้าว่า “ข้าเคยเกลียดการตีสอนเสียจริงๆและจิตใจของข้าดูหมิ่นการตักเตือน