สุภา‌ษิต 4:1-12 ฉบับ1971 (TH1971)

1. บุตร‍ชาย​ของ​เรา​เอ๋ย จง​ฟัง​คำ‍สั่ง​สอน​ของ​พ่อ​เจ้าอย่าง​ตั้ง‍ใจ​เพื่อ​เจ้า​จะ​ได้​รับ​ความ​รอบ‍รู้

2. เพราะ​เรา​ให้​ภา‌ษิต​ดี​แก่​เจ้าอย่า​ทอด‍ทิ้ง​คำ‍สอน​ของ​เรา

3. เมื่อ​เรา​เป็น​ลูก​อยู่​กับ​พ่อ​ของ​เราเป็น​แก้ว‍ตา​ของ​แม่​เรา ดู​น่า‍รัก​อ่อน‍โยน

4. บิดา​สอน​เรา และ​พูด​กับ​เรา​ว่า“ให้​ใจ​ของ​เจ้า​ยึด​คำ‍สอน​ของ​เรา​ไว้​ให้​มั่นจง​รัก‌ษา​บัญ‌ญัติ​ของ​เรา และ​มี​ชีวิต​อยู่

5. อย่า​ลืม​และ​อย่า​หัน​กลับ​จาก​ถ้อย​คำ​แห่ง​ปาก​ของ​เราจง​เอา​ปัญ‌ญา และ​เอา​ความ​รอบ‍รู้

6. อย่า​ทอด‍ทิ้ง​เธอ และ​เธอ​จะ​รัก‌ษา​เจ้า​ไว้จง​รัก​ปัญ‌ญา และ​ปัญ‌ญา​จะ​ระแวด‍ระวัง​เจ้า

7. ที่​เริ่ม‍ต้น​ของ​ปัญ‌ญา​เป็น​อย่าง‍นี้​คือ​จง​เอา​ปัญ‌ญาแม้​เจ้า​จะ​ได้​อะไร​ก็​ตาม จง​เอา​ความ​รอบ‍รู้​ไว้

8. จง​ตี​รา‌คา​ปัญ‌ญา​ให้​สูง และ​ปัญ‌ญา​จะ​ยก‍ย่อง​เจ้าถ้า​เจ้า​กอด​ปัญ‌ญา​ไว้ ปัญ‌ญา​จะ​ให้​เกียรติ​เจ้า

9. เธอ​จะ​เอา​มง‌คล​งาม​สวม​ศีรษะ​เจ้าจะ​ให้​มง‌กุฎ​งาม​แก่​เจ้า”

10. บุตร‍ชาย​ของ​เรา​เอ๋ย จง​ฟัง​และ​รับ​ถ้อย‍คำ​ของ​เราเพื่อ​ปี​เดือน​แห่ง​ชีวิต​ของ​เจ้า​จะ​มาก​หลาย

11. เรา​ได้​สอน​เจ้า​ใน​เรื่อง​ทาง​ปัญ‌ญา​แล้วเรา​ได้​นำ​เจ้า​ใน​วิถี​ของ​ความ​เที่ยง‍ธรรม

12. เมื่อ​เจ้า​เดิน ย่าง‍เท้า​ของ​เจ้า​จะ​ไม่​ถูก​ขัด‍ขวางและ​ถ้า​เจ้า​วิ่ง เจ้า​จะ​ไม่​สะดุด

สุภา‌ษิต 4