1. อย่าคุยอวดถึงพรุ่งนี้เพราะเจ้าไม่ทราบว่าวันหนึ่งๆจะนำอะไรมาให้บ้าง
2. จงให้คนอื่นสรรเสริญเจ้า และไม่ใช่ปากของเจ้าเองให้คนต่างถิ่นสรรเสริญ ไม่ใช่ริมฝีปากของเจ้าเอง
3. หินก็หนัก และทรายก็มีน้ำหนักแต่การยั่วเย้าของคนโง่ ก็หนักยิ่งกว่าทั้งสองอย่างนั้น
4. ความพิโรธก็ดุร้าย ความโกรธก็ท่วมท้นแต่ใครจะยืนต่อหน้าความริษยาได้
5. ว่ากันต่อหน้าดีกว่ารักกันลับๆ
6. บาดแผลที่มิตรทำก็สุจริตแต่การจุบของศัตรูนั้นมากเกินความจริง
7. บุคคลที่อิ่มแล้ว น้ำผึ้งก็น่าเบื่อแต่สำหรับผู้ที่หิว ทุกสิ่งที่ขมก็กลับหวาน
8. คนที่เจิ่นไปจากบ้านของตนก็เหมือนนกที่เจิ่นไปจากรังของมัน
9. น้ำมันและน้ำหอมกระทำให้ใจยินดี และคำเตือนสติอันอ่อนหวานของเพื่อนก็เป็นที่ ให้ชื่นใจ6
10. อย่าทอดทิ้งมิตรของเจ้า และมิตรของบิดาเจ้าและอย่าไปที่เรือนพี่น้องของเจ้าในวันลำบากยากเย็นของเจ้าเพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้ดีกว่าพี่น้องที่อยู่ห่างไกล
11. บุตรชายของเราเอ๋ย จงฉลาด และกระทำใจของเราให้ยินดีเพื่อเราจะตอบบุคคลที่ตำหนิเราได้
12. คนหยั่งรู้ เห็นอันตรายและซ่อนตัวของเขาเสียแต่คนเขลาเดินเรื่อยไป และรับอันตรายนั้น
13. จงยึดเสื้อผ้าของเขาไว้ เมื่อเขาเป็นประกันให้คนอื่นและยึดตัวเขาไว้ เมื่อเขารับประกันหญิงต่างด้าว