1. เหล้าองุ่นให้เกิดการเยาะเย้ย และสุราก็ให้เกิดเป็นพาลเกเรผู้ใดยอมให้มันพาเจิ่นไป ก็ไม่เป็นคนฉลาด
2. ความพิโรธอันน่าครั่นคร้ามของพระราชา ก็เหมือนสิงห์หนุ่มคำรามผู้ใดยั่วเย้าพระองค์ให้กริ้วก็เสี่ยงชีวิตของตนเอง
3. ที่จะรักษาตนให้พ้นการวิวาทก็เป็นเกียรติแต่คนโง่ทุกคนจะทะเลาะวิวาทกัน
4. คนเกียจคร้านไม่ไถนาในหน้านาเขาจะแสวงหาเมื่อถึงฤดูเกี่ยวแต่ไม่พบอะไรเลย
5. ความประสงค์ในใจของคนเหมือนน้ำลึกแต่คนที่มีความเข้าใจจะสามารถโพงมันออกมาได้
6. คนเป็นอันมากป่าวร้องความจงรักภักดีของเขาเองแต่ใครจะหาคนสัตย์ซื่อพบเล่า
7. คนชอบธรรมผู้ดำเนินในความสัตย์ซื่อของตนบุตรชายของเขาที่เกิดตามเขามาย่อมได้รับพร
8. พระราชาผู้ประทับบนบัลลังก์พิพากษาย่อมทรงฝัดความชั่วออกด้วยพระเนตรของพระองค์
9. ผู้ใดจะกล่าวได้ว่า “ข้าพเจ้าได้กระทำใจของข้าพเจ้าให้สะอาดแล้วข้าพเจ้าบริสุทธิ์พ้นบาปของข้าพเจ้า”
10. ลูกตุ้มฉ้อและเครื่องตวงโกงทั้งสองเป็นที่น่าเกลียดน่าชังแก่พระเจ้าเหมือนๆกัน