5. ที่จะลำเอียงเข้าข้างคนชั่วร้ายนั้นไม่ดีหรือจะบังคับคนชอบธรรมเรื่องความชอบธรรมก็ไม่ดีด้วย
6. ริมฝีปากของคนโง่นำการวิวาทมาและปากของเขาก็เชื้อเชิญการโบย
7. ปากของคนโง่เป็นสิ่งทำลายตัวเขาเองและริมฝีปากของเขาก็เป็นบ่วงดักตนเอง
8. ถ้อยคำของผู้กระซิบนินทาก็เหมือนชิ้นอาหารอร่อยมันล่วงเข้าไปยังส่วนต่างๆของร่างกาย
9. บุคคลที่หย่อนยานในการงานก็เป็นพี่น้องกับคนเจ้าทำลาย
10. พระนามของพระเจ้าเป็นป้อมเข้มแข็งคนชอบธรรมวิ่งเข้าไปในนั้นและปลอดภัย
11. ทรัพย์ศฤงคารของเศรษฐีเป็นเมืองเข้มแข็งของเขาและเป็นเหมือนกำแพงสูงตามความคิดเห็นของเขา
12. ใจของคนก็จองหองก่อนถึงการถูกทำลายแต่ความถ่อมใจเดินอยู่หน้าเกียรติ
13. ถ้าคนหนึ่งคนใดตอบก่อนที่เขาได้ยินก็เป็นความโง่และความอับอายของเขา
14. จิตใจของคนจะทนต่อความเจ็บป่วยได้แต่จิตใจที่ชอกช้ำใครจะทนได้เล่า
15. ใจที่มีความคิดย่อมหาความรู้และหูของปราชญ์แสวงความรู้
16. ของกำนัลของผู้หนึ่งผู้ใดย่อมเปิดทางให้ผู้นั้นและนำเขามาถึงคนใหญ่คนโต
17. บุคคลผู้แถลงคดีของตนก่อนก็ดูเหมือนเป็นฝ่ายถูกจนกว่าฝ่ายตรงข้ามจะมาสอบสวนเขา
18. การจับฉลากกระทำให้การทะเลาะสิ้นสุดและตัดสินคู่โต้แย้งที่มีกำลัง
19. พี่น้องที่ได้รับความช่วยเหลือก็เหมือนเมืองที่เข้มแข็งและการทะเลาะวิวาทเหมือนดาลที่ป้อมปราการ
20. ท้องจะอิ่มก็จากผลแห่งปากของเขาเขาหนำใจเพราะผลอันเกิดจากริมฝีปากของตน
21. ความตายความเป็น อยู่ที่อำนาจของลิ้นและบรรดาผู้ที่รักมันก็จะกินผลของมัน
22. บุคคลที่พบภรรยาก็พบของดีและได้ความโปรดปรานจากพระเจ้า
23. คนยากจนใช้คำวิงวอนแต่คนมั่งคั่งตอบเสียงห้วนๆ
24. มีเพื่อนที่แสร้งทำเป็นเพื่อนแต่มีมิตรบางคนที่ใกล้ชิดยิ่งกว่าพี่น้อง