25. เมื่อพายุร้ายผ่านไปแล้ว คนชั่วก็ไม่มีอีกแต่คนชอบธรรมจะได้รับการสถาปนาไว้เป็นนิตย์
26. อย่างน้ำส้มกับฟัน และควันกับตาเป็นฉันใดคนเกียจคร้านกับผู้ที่ใช้เขาก็เป็นฉันนั้น
27. ความยำเกรงพระเจ้านั้นยืดชีวิตให้ยาวไปแต่ปีเดือนของคนชั่วร้ายนั้นจะสั้นเข้า
28. ความหวังของความชอบธรรมจบลงในความยินดีแต่ความมุ่งหวังของความชั่วร้ายก็สูญเปล่า
29. พระเจ้าทรงเป็นที่กำบังเข้มแข็งแก่ผู้ที่ประพฤติ อย่างเที่ยงธรรมแต่ผู้กระทำชั่วพระองค์ทรงทำลาย
30. ผู้ชอบธรรมจะไม่ถูกกำจัดเลยแต่คนชั่วร้ายจะไม่ได้อยู่ในแผ่นดิน
31. ปากของคนชอบธรรมนำปัญญาออกมาแต่ลิ้นของคนตลบตะแลงจะถูกตัดออก
32. ริมฝีปากของคนชอบธรรมรู้ว่าอะไรพอหูคนแต่ปากของคนชั่วร้ายรู้ว่าสิ่งใดตลบตะแลง