17. เขาผู้สนใจในคำสั่งสอนก็อยู่ในวิถีแห่งชีวิตแต่เขาผู้ปฏิเสธคำเตือนสติก็หลงเจิ่นไป
18. เขาผู้ปิดบังความเกลียดชังมีริมฝีปากมุสาและเขาผู้ออกปากใส่ร้ายเป็นคนโง่
19. การพูดมากก็จะสะสมการทรยศแต่เขาผู้ยับยั้งริมฝีปากของตนเป็นผู้หยั่งรู้
20. ลิ้นของคนชอบธรรมคือเงินเนื้อบริสุทธิ์ความคิดของคนชั่วร้ายมีค่าแต่น้อย
21. ริมฝีปากของคนชอบธรรมเลี้ยงคนเป็นอันมากแต่คนโง่ตายเพราะขาดสามัญสำนึก
22. พระพรของพระเจ้ากระทำให้มั่งคั่ง และพระองค์มิได้แถมความโศกเศร้าไว้ด้วย2
23. คนโง่กระทำความผิดเหมือนการเล่นสนุกแต่ความประพฤติอันกอปรด้วยปัญญา เป็นความเพลิดเพลินแก่คนที่มีความเข้าใจ
24. สิ่งใดที่คนชั่วร้ายคิดกลัว มันจะมาถึงเขาแต่สิ่งใดที่คนชอบธรรมปรารถนาพระองค์ทรงประสาทให้
25. เมื่อพายุร้ายผ่านไปแล้ว คนชั่วก็ไม่มีอีกแต่คนชอบธรรมจะได้รับการสถาปนาไว้เป็นนิตย์