161. เจ้านายได้ข่มเหงข้าพระองค์โดยปราศจากเหตุแต่จิตใจของข้าพระองค์ตะลึงพรึงเพริดเพราะ พระวจนะของพระองค์
162. ข้าพระองค์เปรมปรีดิ์เพราะพระดำรัสของพระองค์อย่างผู้ซึ่งพบของที่ถูกริบมาเป็นอันมาก
163. ข้าพระองค์เกลียดและสะอิดสะเอียนต่อความเท็จแต่ข้าพระองค์รักพระธรรมของพระองค์
164. ข้าพระองค์สรรเสริญพระองค์วันละเจ็ดครั้งเหตุเรื่องกฎหมายอันชอบธรรมของพระองค์
165. บุคคลเหล่านั้นที่รักพระธรรม ของพระองค์ มีสันติภาพใหญ่ยิ่งไม่มีสิ่งใดกระทำให้เขาสะดุดได้