138. พระองค์ทรงกำหนดบรรดาพระโอวาทของพระองค์ ไว้เนื่องในความชอบธรรมและในความสัตย์สุจริตทั้งสิ้น
139. ความเร่าร้อนของข้าพระองค์เผาข้าพระองค์อยู่เพราะคู่อริของข้าพระองค์ลืมพระวจนะของพระองค์
140. พระดำรัสของพระองค์นั้นทดลองดีแล้วและผู้รับใช้ของพระองค์รักพระดำรัสนั้น
141. ข้าพระองค์ต่ำต้อยและเป็นที่ดูถูกแต่ข้าพระองค์ไม่ลืมข้อบังคับของพระองค์
142. ความชอบธรรมของพระองค์ชอบธรรมอยู่เป็นนิตย์และพระธรรมของพระองค์เป็นความจริง
143. ความทุกข์ยากลำบากและความแสนระทมได้มาสู่ ข้าพระองค์แต่พระบัญญัติของพระองค์เป็นความปีติยินดีของข้าพระองค์