ผู้‍วินิจ‌ฉัย 19:23-27 ฉบับ1971 (TH1971)

23. ชาย​ผู้‍เป็น​เจ้า‍ของ​บ้าน​ก็​ออก​ไป​พูด​กับ​เขา​ว่า “อย่า​เลย พี่‍น้อง​ของ​ข้าพ‌เจ้า ขอ​อย่า​กระ‌ทำ​การ‍ร้าย​เช่น‍นี้​เลย เมื่อ​ชาย​คน​นี้​มา​อา‌ศัย​บ้าน​ของ​ข้าพ‌เจ้า​แล้ว ขอ​อย่า​ทำ‍ร้าย​เขา​เลย

24. ดู‍เถิด นี่ มี​ลูก‍สาว​พรหม‌จารี​คน​หนึ่ง​และ​เมีย‍น้อย​ของ​เขา ข้าพ‌เจ้า​จะ​พา​ออก‍มา​ให้​ท่าน​เดี๋ยว‍นี้ จง​ข่ม‍ขืน​หรือ​ทำ​อะไร​แก่​เขา​ตาม​ชอบ‍ใจ​เถิด แต่​ขอ​อย่า​ทำ​ลา‌มก​กับ​ชาย​คน​นี้​เลย”

25. แต่​คน​เหล่า‍นั้น​ไม่​ยอม​ฟัง​เสียง ชาย​คน​นั้น​จึง​ฉวย​ภรรยา​น้อย​ของ​ตน​ผลัก​นาง​ออก​ไป​ให้​เขา เขา​ก็​สม‍สู่​ทำ​ทา‌รุณ​ตลอด​คืน​จน​รุ่ง‍เช้า พอ​รุ่ง‍สางๆ เขา​ทั้ง‍หลาย​ก็​ปล่อย​นาง​ไป

26. พอ​แจ้ง ผู้หญิง​นั้น​ก็​กลับ​มา​ล้ม‍ลง​ที่​ประ‌ตู​บ้าน​ซึ่ง​นาย​ของ​ตน​พัก​อยู่ จน​สว่าง​ดี

27. รุ่ง‍เช้า​นาย​ของ​นาง​ก็​ลุก‍ขึ้น​เมื่อ​เปิด​ประ‌ตู​บ้าน จะ​ออก​เดิน‍ทาง ดู‍เถิด ภรรยา​น้อย​ของ​เขา​ก็​นอน อยู่​ที่​ประ‌ตู​บ้าน​มือ​เหยียด​ออก​ไป​ถึง​ธรณี​ประ‌ตู

ผู้‍วินิจ‌ฉัย 19