ผู้‍วินิจ‌ฉัย 19:18-22 ฉบับ1971 (TH1971)

18. ชาย​คน​นั้น​จึง​ตอบ​เขา​ว่า “เรา​เดิน‍ทาง​จาก​เบธ‌เล‌เฮม​ใน​ยู‌ดาห์ จะ​ไป​ที่​แดน​เทือก‍เขา​เอฟ‌รา‌อิม​แถบ​ที่​ไกล​ออก​ไป​โน้น ซึ่ง​ข้าพ‌เจ้า​มา​จาก​ที่‍นั่น ข้าพ‌เจ้า​ไป​เบธ‌เล‌เฮม​ใน​ยู‌ดาห์​มา และ​ข้าพ‌เจ้า​จะ​กลับ​ไป​บ้าน​ของ​ข้าพ‌เจ้า ไม่‍มี​ใคร​เชิญ​ข้าพ‌เจ้า​เข้า​ไป​พัก​ใน​บ้าน

19. ฟาง​และ​อา‌หาร​ที่​จะ​เลี้ยง​ลา พวก​เรา​ก็​มี​พร้อม​แล้ว ทั้ง​อา‌หาร​และ​เหล้า‍องุ่น​ที่​เลี้ยง​ตน​ทั้ง​เลี้ยง​หญิง​คน​นี้ และ​ชาย‍หนุ่ม​ที่​อยู่​ด้วย​ก็​มี​อยู่​แล้ว ไม่​ขาด​สิ่ง‍ใด​เลย”

20. ชาย​แก่​คน​นั้น​จึง​พูด​ว่า “ขอ​ท่าน​เป็น​สุข‍สบาย​เถิด ถ้า​ท่าน​ขาด​สิ่ง​ใด ข้าพ‌เจ้า​ขอ​เป็น​ธุระ​ทั้ง‍สิ้น ขอ​แต่​อย่า​นอน​ที่​ลาน‍เมือง​นี้​เลย”

21. เขา​จึง​พา​ชาย​คน​นั้น​เข้า​ไป​ใน​บ้าน เอา​อา‌หาร​ให้​ลา ต่าง​ก็​ล้าง​เท้า​ของ​ตน และ​รับ‍ประ‌ทาน​อา‌หาร​และ​ดื่ม

22. เมื่อ​เขา​กำ‌ลัง​ทำ​ให้​จิต‍ใจ​เบิก‍บาน ดู‍เถิด ชาว‍เมือง​นั้น​ที่​เป็น​คน​อันธ‌พาล​มา​ล้อม​เรือน​ไว้ ทุบ​ประ‌ตู ร้อง​บอก​ชาย‍แก่​ผู้‍เป็น​เจ้า‍ของ​บ้าน​ว่า “ส่ง​ชาย​ที่​เข้า​มา​อยู่​ใน​บ้าน​ของ​แก​มา​ให้​เรา​สัง‌วาส”

ผู้‍วินิจ‌ฉัย 19