ผู้‍วินิจ‌ฉัย 15:1-6 ฉบับ1971 (TH1971)

1. ครั้น​ล่วง​มา​หลาย​วัน​ถึง​ฤดู​เกี่ยว​ข้าว​สาลี แซม‌สัน​ก็​เอา​ลูก‍แพะ​ตัว​หนึ่ง​ไป​เยี่ยม​ภรรยา​พูด​ว่า “ฉัน​จะ​เข้า​ไป​หา​ภรรยา​ของ​ฉัน​ที่​ใน​ห้อง” แต่​พ่อ‍ตา​ไม่​ยอม​ให้​เขา​เข้า​ไป

2. พ่อ‍ตา​จึง​ว่า “ข้า​เข้า‍ใจ​จริงๆ​ว่า​เจ้า​เกลียด‍ชัง​นาง​เหลือ​เกิน ข้า​จึง​ยก​นาง​ให้​แก่​เพื่อน​ของ​เจ้า​ไป น้อง‍สาว​ของ​นาง​ก็​สวย​กว่า​นาง​มิ‍ใช่​หรือ ขอ​จง​รับ​น้อง​แทน​พี่​เถิด”

3. แซม‌สัน​จึง​พูด​กับ​เขา​ว่า “เรา​จะ​ทำ‍ร้าย​คน​ฟีลิส‌เตีย​เสีย​คราว​นี้ ก็​เอา​โทษ​เรา​ไม่​ได้​แล้ว”

4. แซม‌สัน​จึง​ออก​ไป​จับ​สุนัข‍จิ้งจอก​สาม‍ร้อย​ตัว ผูก​หาง​ติด​กัน​เป็น​คู่ๆ แล้ว​เอา​คบ‍เพลิง​ผูก​ติด​ไว้​ระหว่าง​หาง​ทุกๆ​คู่

5. พอ​จุด​คบ‍เพลิง​แล้ว​ก็​ปล่อย​เข้า​ไป​ใน​นา ของ​คน​ฟีลิส‌เตีย​ที่​ข้าว​ยัง​ตั้ง‍รวง​อยู่ ไฟ​ก็​ไหม้​ฟ่อน‍ข้าว และ​ข้าว​ที่​ยัง​ตั้ง​รวง​อยู่​นั้น ทั้ง​สวน​มะกอก‍เทศ​ด้วย

6. คน​ฟีลิส‌เตีย​จึง​ถาม​ว่า “ใคร​ทำ​อย่าง‍นี้” เขา​ตอบ​ว่า “แซม‌สัน​บุตร‍เขย​ชาว​ทิม‌นาห์ เพราะ​ว่า​พ่อ‍ตา​เอา​ภรรยา​ของ​แซม‌สัน​ยก​ให้​เพื่อน​เสีย” ชาว​ฟีลิส‌เตีย​ก็​ขึ้น​มา​เผา​นาง​กับ​บิดา​ของ​นาง​เสีย​ด้วย​ไฟ

ผู้‍วินิจ‌ฉัย 15