ปฐม‍กาล 38:5-19 ฉบับ1971 (TH1971)

5. นาง​มี​บุตร‍ชาย​อีก​คน​หนึ่ง ชื่อ​เช-ลาห์ นาง​อยู่​ที่​เค‌ซิบ​เมื่อ​นาง​มี​เขา

6. ยู‌ดาห์​ก็​ได้​หา​หญิง​คน​หนึ่ง​ชื่อ​ทา‌มาร์​ให้​เป็น​ภรรยา เอร์​บุตร​หัว​ปี​ของ​ตน

7. เอร์​บุตร​หัว​ปี​ของ​ยู‌ดาห์​เป็น​คน​ชั่ว​ใน สาย‍พระ‍เนตร​ของ​พระ‍เจ้า พระ‍เจ้า​จึง​ทรง​ประ‌หาร​เขา​เสีย

8. ยู‌ดาห์​จึง​บอก​โอ‌นัน​ว่า “เข้า​ไป​หา​ภรรยา​พี่ชาย​ของ​เจ้า​เถิด และ​ทำ​หน้า‍ที่​ของ​น้อง‍ผัว เพื่อ​จะ​ได้​สืบ‍พันธุ์​พี่ชาย​ไว้”

9. โอ‌นัน​รู้‍ว่า​พันธุ์​จะ​ไม่​ได้​นับ​เป็น​ของ​ตน เมื่อ​เขา​เข้า​ไป​หา​ภรรยา​ของ​พี่ชาย จึง​ทำ​ให้​น้ำ‍กาม​ตก​ดิน​เสีย ด้วย​เกรง‍ว่า​จะ​สืบ‍พันธุ์​ให้​แก่​พี่ชาย

10. ใน​พระ‍เนตร​พระ‍เจ้า สิ่ง​ที่​โอ‌นัน​ได้​กระ‌ทำ​นั้น​ผิด พระ‍องค์​จึง​ทรง‍ประ‌หาร​ชีวิต​เขา​เสีย

11. ยู‌ดาห์​จึง​บอก​ทา‌มาร์​บุตร‍สะใภ้​ว่า “กลับ​ไป​บ้าน​บิดา​จน​กว่า​เช-ลาห์​บุตร​ของ​เรา​จะ​โต” ยู‌ดาห์​กลัว​ว่า​เขา​จะ​ตาย​เสีย​เหมือน​พี่ชาย นาง​ทา‌มาร์​จึง​ไป​อา‌ศัย​อยู่​กับ​บิดา​ของ​นาง

12. อยู่​มา​ภรรยา​ของ​ยู‌ดาห์ ผู้​เป็น​บุตรี​ชูวา​ก็​ตาย เมื่อ​ยู‌ดาห์​ค่อย​บรร‌เทา​ความ‍โศก จึง​ขึ้น​ไป​หา​คน​ตัด​ขน‍แกะ​ของ​ตน​ที่​บ้าน​ทิม‌นาท กับ​เพื่อน​ชื่อ​ฮีราห์ เป็น​คน​อดุล‌ลาม

13. มี​คน​มา​บอก​นาง​ทา‌มาร์​ว่า “ดู‍เถิด พ่อ‍ผัว​ของ​เจ้า​ไป​บ้าน​ทิม‌นาท​จะ​ตัด​ขน‍แกะ”

14. นาง​จึง​ผลัด​เสื้อ​สำ‌หรับ​หญิง‍ม่าย​ออก​เสีย เอา​ผ้า​คลุม​หน้า​ห่ม​ตัว​ไว้​ไป​นั่ง​อยู่​ที่​ทาง​เข้า​บ้าน​เอ‌นา‌อิม ริม​ทาง​ที่​จะ​ไป​บ้าน​ทิม‌นาท ด้วย​นาง​เห็น​ว่า​เช-ลาห์​โต​ขึ้น​แล้ว แต่​นาง​ยัง​มิ‍ได้​เป็น​ภรรยา​ของ​เขา

15. เมื่อ​ยู‌ดาห์​เห็น​นาง​ก็​คิด​ว่า​เป็น​หญิง​โสเภณี เพราะ​นาง​ได้​เอา​ผ้า​คลุม​หน้า​ไว้

16. ยู‌ดาห์​จึง​เข้า​ไป​พูด​กับ​หญิง​ริม‍ทาง​นั้น​ว่า “มา​เถิด ให้​เรา​เข้า‍นอน​ด้วย” เพราะ​ไม่​ทราบ​ว่า​นาง​เป็น​บุตร​สะใภ้​ของ​ตน นาง​จึง​ว่า “ท่าน​จะ​ให้​อะไร​สำ‌หรับ​การ​ที่​เข้า‍หา​ฉัน”

17. ยู‌ดาห์​ตอบ​ว่า “เรา​จะ​ส่ง​ลูก‍แพะ​จาก​ฝูง​มา​ให้​เจ้า​ตัว​หนึ่ง” นาง​ก็​ถาม​ว่า “ท่าน​จะ​ให้​ของ​มัด‍จำ​ไว้​ก่อน​จน​กว่า​จะ​ส่ง ลูก‍แพะ​นั้น​มา​ได้​ไหม”

18. ยู‌ดาห์​ถาม​ว่า “เจ้า​จะ​เอา​อะไร​เป็น​ของ​มัด‍จำ” นาง​จึง​ตอบ​ว่า “จะ​ขอ​แหวน‍ตรา​กับ​เชือก ทั้ง​ไม้‍พลอง​ที่​มือ​ท่าน​ด้วย” ยู‌ดาห์​ก็​ให้ และ​เข้า​ไป​หา​นาง นาง​ก็​ตั้ง‍ครรภ์​กับ​เขา

19. นาง​จึง​ลุก‍ขึ้น​ไป​เสีย​และ​เอา​ผ้า​คลุม​หน้า​นั้น​ออก นุ่ง‍ห่ม​เสื้อ‍ผ้า​สำ‌หรับ​หญิง‍ม่าย​อีก

ปฐม‍กาล 38