22. ยาโคบจึงเข้าไปใกล้อิสอัคบิดา อิสอัคคลำตัวเขาแล้วพูดว่า “เสียงก็เป็นเสียงของยาโคบ แต่มือเป็นมือของเอซาว”
23. ท่านก็จับผิดไม่ได้ เพราะมือของเขามีขนดกเหมือนมือเอซาวพี่ชายของเขา ท่านจึงอวยพรแก่เขา
24. ท่านถามว่า “เจ้าเป็นเอซาวบุตรชายของพ่อจริงหรือ” เขาตอบว่า “ใช่ครับ”
25. ท่านจึงว่า “นำแกงมาให้พ่อ พ่อจะได้กินเนื้อที่บุตรชายของพ่อหามา แล้วอวยพรเจ้า” ยาโคบจึงนำมันมาให้ท่าน ท่านก็รับประทาน ยาโคบนำเหล้าองุ่นมาให้ท่านและท่านก็ดื่ม
26. แล้วอิสอัคบิดาของเขาจึงพูดกับเขาว่า “ลูกเอ๋ยเข้ามาใกล้และจุบพ่อ”
27. เขาจึงเข้ามาใกล้และจุบท่าน และท่านก็ดมกลิ่นที่เสื้อของเขา และอวยพรเขาว่า“ดูซิ กลิ่นลูกชายข้าเหมือนกลิ่นท้องทุ่งซึ่งพระเจ้าทรงอวยพระพร
28. ขอพระเจ้าทรงประทานน้ำค้างจากฟ้าแก่เจ้าและประทานความอุดมสมบูรณ์ของแผ่นดินทั้งพืชและเหล้าองุ่นใหม่มากมายแก่เจ้า
29. ขอให้ชนชาติทั้งหลายรับใช้เจ้าขอให้ประชาชาติกราบไหว้เจ้าขอให้เป็นเจ้านายเหนือพี่น้องและบุตรชายมารดาของเจ้ากราบไหว้เจ้าผู้ใดแช่งสาปเจ้าก็ขอให้ผู้นั้นถูก สาปและผู้ใดอวยพรเจ้าก็ขอให้ผู้นั้นได้รับพร”
30. พออิสอัคอวยพรยาโคบเสร็จ และยาโคบออกไปพ้นหน้าอิสอัคบิดา เอซาวพี่ชายก็กลับจากการล่าเนื้อ
31. เขาเตรียมอาหารอร่อยนำมาให้บิดา เขาพูดกับบิดาว่า “ขอพ่อลุกขึ้นรับประทานเนื้อที่ลูกชายหามา เพื่อจะได้อวยพรลูก”
32. อิสอัค บิดาพูดกับเขาว่า “เจ้าคือใคร” เขาตอบว่า “ฉันคือลูกชาย ลูกหัวปีของพ่อ คือเอซาว”
33. พอได้ฟังดังนั้น อิสอัคก็ตัวสั่น พูดว่า “ใครเล่าที่ไปล่าเนื้อ แล้วนำมาให้พ่อ พ่อกินหมดแล้วก่อนเจ้ามาถึง และพ่ออวยพรเขาแล้ว เป็นที่แน่ว่า เขาจะได้รับพร”