45. พระองค์ได้ทรงกระทำให้พวก ข้าพระองค์เป็นเหมือนหยากเยื่อและมูลฝอยอยู่ในท่ามกลางชนชาติทั้งหลาย
46. “บรรดาศัตรูของพวกข้าพระองค์ได้อ้าปากตะโกนโพนทะนาว่าพวกข้าพระองค์
47. เหตุสยดสยองและหลุมพรางมาถึงข้าพระองค์ทั้งความร้างเปล่าและความพินาศ
48. น้ำตาของข้าพระองค์ไหลเป็นแม่น้ำเนื่องด้วยความพินาศแห่งธิดาของชนชาติของข้าพระองค์
49. “น้ำตาของข้าพระองค์ไหลลงไม่หยุดและไม่มีเวลาสร่างเลย
50. กว่าพระเจ้าจะทอดพระเนตรลงแลดูจากสวรรค์
51. นัยน์ตาของข้าพระองค์ทำให้ระทมเพราะเคราะห์กรรมของบรรดาบุตรีแห่งกรุงข้าพระองค์
52. “พวกที่ตั้งตนเป็นศัตรูต่อข้าพระองค์โดยไม่มีเหตุนั้นได้ขับไล่ข้าพระองค์ดังขับไล่นก
53. เขาทั้งหลายเหวี่ยงข้าพระองค์ลงในบ่อให้ตายและเอาหินถมทับข้าพระองค์เสีย
54. น้ำได้ท่วมศีรษะของข้าพระองค์ข้าพระองค์ว่า “ข้าพเจ้าสูญแน่แล้ว”
55. “ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์ได้ร้องออกพระนามของพระองค์จากที่ลึกในบ่อ
56. พระองค์ทรงสดับเสียงข้าพระองค์ที่ว่า ‘ขออย่าทรงจุกพระกรรณต่อคำของข้าพระองค์ที่ร้องทูลขอให้ช่วย’
57. พระองค์ทรงเข้ามาใกล้ในวันที่ ข้าพระองค์ร้องทูลพระองค์พระองค์ตรัสว่า “ไม่ต้องกลัว”