11. ข้าพเจ้าก็จ้องดู เพราะเขาเล็กนั้นพูดคำใหญ่โต และเมื่อข้าพเจ้าจ้องดูสัตว์ตัวนั้นก็ถูกฆ่า และศพก็ถูกทำลายมอบให้เผาเสียด้วยไฟ
12. ส่วนเรื่องสัตว์ที่เหลืออยู่นั้น ราชอำนาจของมันก็ถูกนำไปเสีย แต่ชีวิตของมันนั้นยังต่อไปให้ถึงฤดูหนึ่ง และวาระหนึ่ง
13. ข้าพเจ้าเห็นในนิมิตกลางคืนและ ดูเถิด มีท่านผู้หนึ่งเหมือนบุตรมนุษย์มาพร้อมกับบรรดาเมฆของสวรรค์และท่านมาหาผู้เจริญด้วยวัยวุฒินั้นเขานำท่านมาเฝ้าต่อเบื้องพระพักตร์พระองค์
14. ราชอำนาจ ศักดิ์ศรี กับราชอาณาจักรเขานำมามอบไว้กับท่านเพื่อบรรดาชนชาติ ประชาชาติทั้งปวง และภาษาทั้งหลายจะปรนนิบัติท่านราชอาณาจักรของท่านเป็นราชอาณาจักรนิรันดร์ซึ่งจะไม่สิ้นสุดไปและแผ่นดินของท่านเป็นแผ่นดินซึ่งจะไม่ถูกทำลายเลย
15. “ส่วนข้าพเจ้า คือ ดาเนียล จิตใจข้าพเจ้าก็เป็นทุกข์ เพราะความฝันและนิมิตในศีรษะของข้าพเจ้าก็กระทำให้ ข้าพเจ้าตกใจ
16. ข้าพเจ้าเข้าไปใกล้ท่านผู้หนึ่งที่ยืนอยู่ที่นั่นและ ไต่ถามความจริงของเรื่องราวนี้ ท่านก็บอกข้าพเจ้า และให้ข้าพเจ้ารู้ความหมายของเรื่องเหล่านี้
17. ‘สัตว์มหึมาทั้งสี่คือ กษัตริย์สี่พระองค์ซึ่งเกิดมาจากพิภพ
18. แต่บรรดาวิสุทธิชนแห่งองค์ผู้สูงสุดจะรับราชอาณาจักร และถือกรรมสิทธิ์ราชอาณาจักรนั้นสืบๆไปเป็นนิตย์ ทีเดียว’
19. “แล้วข้าพเจ้าก็อยากจะทราบถึงความจริง อันเกี่ยวกับสัตว์ตัวที่สี่นั้นซึ่งผิดแปลกกับสัตว์อื่นๆทั้งสิ้น ร้ายกาจเหลือเกิน มีฟันเหล็กและเล็บตีนทองสัมฤทธิ์ ซึ่งกินและหักเป็นชิ้นๆ และกระทืบสิ่งที่เหลือนั้นเสีย
20. และเกี่ยวกับเขาสิบเขา ซึ่งอยู่บนหัวของมัน และเขาอีกเขาหนึ่งซึ่งงอกขึ้นมาต่อหน้าเขารุ่นแรก สามเขาที่หลุดไป เขาซึ่งมีตาและมีปากซึ่งพูดสิ่งใหญ่โต และซึ่งดูเหมือนจะใหญ่โตกว่าเพื่อนเขาด้วยกัน
21. เมื่อข้าพเจ้ามองดู เขานี้ทำสงครามกับวิสุทธิชนและชนะ
22. จนถึงผู้เจริญด้วยวัยวุฒิเสด็จมาถึงและทรงให้ มีการพิพากษาให้แก่วิสุทธิชนขององค์ผู้สูงสุดนั้น และจนสมัยเมื่อวิสุทธิชนรับราชอาณาจักรมาถึง
23. “ท่านผู้นั้นกล่าวดังนี้ว่า ‘เรื่อง สัตว์ตัวที่สี่จะมีราชอาณาจักรที่สี่บนพิภพซึ่งจะผิดกับราชอาณาจักรทั้งสิ้นและจะกินทั้งพิภพนี้เสียและเหยียบพิภพลง และกระทำให้เป็นชิ้นๆ
24. ส่วนเรื่องเขาสิบเขานั้นจากราชอาณาจักรนี้จะมีกษัตริย์สิบพระองค์เกิดขึ้นและมีกษัตริย์อีกองค์หนึ่งเกิดขึ้นภายหลังผิดแปลกกว่ากษัตริย์ที่มีมาก่อนและจะโค่นกษัตริย์เสียสามองค์
25. ท่านจะพูดคำกล่าวร้ายองค์ผู้สูงสุดและจะให้วิสุทธิชนขององค์ผู้สูงสุดนั้นอิดหนาระอาใจและจะคิดเปลี่ยนแปลงบรรดาวาระและธรรมบัญญัติและเขาทั้งหลายจะถูกมอบไว้ในมือของท่านตลอดหนึ่งวาระ สองวาระ กับครึ่งวาระ
26. แต่ผู้พิพากษาก็จะขึ้นนั่งบัลลังก์และจะทรงนำเอาราชอาณาจักรของท่านไปเสียเพื่อจะทรงเผาผลาญและทำลายเสียให้สิ้นสุด
27. และแผ่นดินกับราชอาณาจักรและความยิ่งใหญ่แห่งบรรดาแผ่นดินภายใต้สวรรค์ทั้งสิ้นจะต้องถูกมอบไว้แก่ชุมนุมแห่งวิสุทธิชนขององค์ผู้สูงสุด นั้นแผ่นดินของท่านเหล่านี้จะเป็นแผ่นดินนิรันดร์และราชอาณาจักรทั้งสิ้น จะปรนนิบัติและเชื่อฟังท่านเหล่านี้’