7. และรูปเคารพสลักซึ่งพระองค์ทรงสร้างนั้น พระองค์ทรงตั้งไว้ในพระนิเวศของพระเจ้า ซึ่งพระเจ้าตรัสกับดาวิดและซาโลมอนโอรสของดาวิดว่า “ในนิเวศนี้และในเยรูซาเล็มซึ่งเราได้เลือกออกจาก เผ่าทั้งสิ้นของอิสราเอล เราจะบรรจุนามของเราไว้เป็นนิตย์
8. และเราจะไม่ให้เท้าของอิสราเอลพเนจร ออกไปจากแผ่นดินซึ่งเราได้กำหนดให้บรรพบุรุษของเจ้าอีกเลย ถ้าเขาเพียงแต่จะระมัดระวังกระทำทุกอย่าง ซึ่งเราได้บัญชาเขาไว้ คือพระธรรม กฎเกณฑ์ และกฎหมายทั้งสิ้นซึ่งได้ให้ไว้กับ โมเสส”
9. มนัสเสห์ทรงชักจูงยูดาห์และชาวเยรูซาเล็มให้หลง เขาจึงได้กระทำความชั่วร้ายยิ่งกว่าบรรดาประชาชาติ ซึ่งพระเจ้าได้ทรงทำลายให้พ้นหน้าประชาชนอิสราเอลนั้น
10. พระเจ้าตรัสกับมนัสเสห์และประชาชนของพระองค์ แต่เขาทั้งหลายไม่ฟัง
11. เพราะฉะนั้น พระเจ้าทรงให้ผู้บังคับกองทหารของ พระราชาแห่งอัสซีเรียมาต่อสู้เขาทั้งหลาย เอาเบ็ดเกี่ยวมนัสเสห์และจำจองด้วยตรวนทองสัมฤทธิ์ และนำพระองค์มายังบาบิโลน
12. และเมื่อพระองค์ทรงทุกข์ยาก พระองค์ทรงวิงวอนขอพระกรุณา ต่อพระเยโฮวาห์พระเจ้าของพระองค์ และถ่อมพระทัยลงอย่างมากต่อพระเจ้า ของบรรพบุรุษของพระองค์