2. และดาวิดตรัสกับชุมนุมชนอิสราเอลทั้งปวงว่า “ถ้าท่านทั้งหลายเห็นด้วยและถ้าเป็นน้ำพระทัยของ พระเยโฮวาห์พระเจ้าของเรา ก็ให้เราทั้งหลายส่งคนไปหาพี่น้องของเรา ผู้ที่เหลืออยู่ในแผ่นดินอิสราเอลทั้งสิ้น ให้ไปยังปุโรหิตและคนเลวีด้วย ผู้ซึ่งอยู่ในหัวเมืองของเขาที่มีทุ่งหญ้า เพื่อให้เขาทั้งหลายมาหาเราพร้อมกัน
3. และให้เราทั้งหลายนำหีบแห่งพระเจ้าของเรา มายังเราอีก เพราะเราทั้งหลายมิได้ไต่ถามถึงในสมัยของซาอูล”
4. ชุมนุมชนทั้งสิ้นนั้นก็ตกลงที่จะ กระทำตามเพราะสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่ชอบในสายตาของประชาชน
5. เพราะฉะนั้น ดาวิดจึงประชุมอิสราเอลทั้งสิ้นตั้งแต่ ชิโหร์ลำธารแห่งอียิปต์ ถึงทางเข้าเมืองฮามัท เพื่อจะเชิญหีบแห่งพระเจ้ามา จากคีริยาทเยอาริม
6. ดาวิดกับอิสราเอลทั้งปวงขึ้นไปยังบาอาลาห์ คือคีริยาทเยอาริมซึ่งเป็นของยูดาห์ เพื่อจากที่นั่นจะได้เชิญหีบของพระเจ้า คือพระเยโฮวาห์ผู้ประทับเหนือเครูบ อันเป็นหีบที่เรียกกันตามพระนาม
7. และเขาทั้งหลายก็บรรทุกหีบของพระเจ้า ไปในเกวียนเล่มใหม่ จากเรือนของอาบีนาดับ และอุสซากับอาหิโย เป็นคนขับเกวียน
8. และดาวิดกับอิสราเอลทั้งปวงก็ร่าเริงกันอยู่ต่อ พระพักตร์พระเจ้าด้วยเต็มกำลังของเขาทั้งหลาย ด้วยเพลง พิณเขาคู่ พิณใหญ่ รำมะนา ฉาบ และแตร