14. Simon Pjetri na tregoi sesi për herë të parë Perëndia u përkujdes për të bërë nga paganët një popull që t’i përkasë atij.
15. Kjo përkon me fjalët e profetëve, sikurse thotë Shkrimi i shenjtë:
16. Pas këtyre gjërave, unë do të kthehem e do ta ringre tendën e Davidit, që është rrëzuar. Do ta ringre nga rrënojat e saj e do ta lartësoj sërish,
17. kështu që të gjithë njerëzit e tjerë të mund ta kërkojnë Zotin e po ashtu edhe të gjithë paganët që janë bërë populli im. Kështu thotë Zoti që i bën këto gjëra
18. të njohura që nga amshimi.
19. Prandaj mendoj se nuk duhet t’u vëmë barrë paganëve që kthehen te Perëndia,
20. por duhet t’u shkruajmë që të heqin dorë nga mishi i ndotur që i është flijuar idhujve, nga kurvëria, nga ngrënia e kafshëve të mbytura e nga pirja e gjakut.
21. Urdhërimet e Moisiut njihen mirë, sepse që nga kohët e shkuara, janë lexuar çdo të shtunë nga ata që i kanë predikuar në sinagogat e çdo qyteti».
22. Atëherë apostujt dhe pleqtë, me pëlqimin e të gjithë kishës, menduan të zgjidhnin disa prej tyre për t’i dërguar në Antioki me Palin e Barnabën. Këta ishin Juda, që e quanin Barsabë, dhe Sila, njerëz me rëndësi ndër vëllezërit besimtarë.
23. Ata shkruan me dorën e tyre:«Vëllezërit apostuj dhe pleqtë e kishës, u shkruajnë vëllezërve besimtarë që vijnë nga kombet pagane e që janë në Antioki, në Siri e në Kiliki: përshëndetje!